วันนี้ผมได้เจอเหตุการณ์ประทับใจ ทำให้รู้ว่า "คนไทยใจดี" ยังไม่สูญสิ้นไปจากประเทศเรา เลยอยากขอแชร์ให้เพื่อน ๆ อ่านครับ
วันนี้ตอนจะสี่โมงเย็นแถวคลองถมเซ็นเตอร์ ขณะที่ผมกำลังรอรถกลับบ้านก็เหลือบไปเห็นอาซิ้มคนนึง รูปร่างเจ้าเนื้อมาก ๆ และขาของแกก็ดูบวมโตเขียวคล้ำมาก ๆ จนใส่รองเท้าไม่ได้ ต้องเดินเท้าเปล่า ทราบทีหลังว่าแกเป็นโรคเท้าช้าง (ตัวอย่างของโรคเท้าช้าง ใจไม่แข็งกรุณาอย่าดูนะครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โรคเท้าช้าง (อังกฤษ: Elephantiasis) เป็นโรคที่มีลักษณะผิวหนังและเนื้อเยื่อข้างใต้หนาตัวขึ้น โดยเฉพาะบริเวณขาและอวัยวะเพศ ในบางครั้งอาจมีการบวมของอัณฑะ โดยมียุงเป็นพาหะนำโรค (เครดิตจากวิกิพิเดียครับ)
) อาซิ่มค่อย ๆ ทุลักทุเลลากเก้าอี้พลาสติคมาวางริมถนน พร้อมกับถุงใส่ของถุงใหญ่ ๆ หลายถุง พอมีรถผ่านมาแกก็ค่อย ๆ ยืนขึ้น แล้วตะโกนพร้อมโบกมือเรียกรถ เชื่อไหมครับว่าไม่มีรถคันไหนยอมรับแกแม้แต่คันเดียว ทั้ง ๆ ที่แกแค่จะไปขายของที่โรงพยาบาลกลางไกล้ ๆ แค่นี้เอง
ซักพักมีพี่ผู้ชายตี๋ ๆ ใส่แว่นมายืนเรียกรถตัดหน้าแก เค้าเรียกปุ้บรถก็จอดปั้บ พี่ตี๋หันมาถามอาซิ่มว่า "ไปไหนครับ" อาซิ่มยิ้มตอบว่า "ไปโรงบาลกลางฮ่ะเฮีย" เท่านั้นล่ะ รถคันนั้นก็รีบขับหนีไปเลย ทั้งสองคนช่วยกันเรียกรถอยู่ประมาณ 10 นาที ก็มีคุณน้าคุณอาใจดีมาร่วมด้วยช่วยเรียกอีกสองสามคน แต่ผ่านไปเกือบชั่วโมง จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีใครรับอาซิ่มไปส่งที่โรงพยาบาลกลาง จนสุดท้ายเหลือแค่อาซิ่มกับพี่ตี๋แค่สองคน อาซิ่มเลยบอก "เฮียไปเหอะ! เกรงใจ..." "ผม(ยังไม่แก่นะว์!) ไม่รีบครับ!" พี่ตี๋ตอบยิ้ม ๆ
จนทุกคนเกือบจะถอดใจแล้ว อาซิ่มก็บ่นให้ฟังว่า "จะทันห้าโมงมั้ยเนี่ย? ขามายังไม่ลำบากขนาดนี้เลย..." พอดีเหลือบไปเห็นรถตุ๊กตุ๊กคันหนึ่งขับผ่านหน้าไปพอดี พี่ตี๋รีบยกมือโบกกระทันหัน! รถจอดเลยไปไกลพอสมควร... แต่ก็ยังถอยหลังกลับมารับ คนขับเป็นน้องผู้ชายเข้ม ๆ เหมือนคนใต้ น้องบอก "มา ๆ ขึ้นมา!" (น้องครับใจน้องโคตรหล่อเลยครับ) ทุกคนช่วยกันกุลีกุจอขนของและช่วยกันอุ้มอาซิ่มขึ้นรถ อาซิ่มเลยไปได้ทันเวลาฉิวเฉียด ก่อนไปอาซิ่มก็ยังหันกลับมาพูดว่า "ขอบคุณมาก ๆ เฮีย! โชคดี ๆ "
ปล. ถึงบางท่าน ได้โปรดอย่าเอาคำว่า "โลกสวย" มาใช้แดกดันคนคิดดี-ทำดีเลยครับ โลกมันก็คือโลกในแบบของมันมาแต่ไหนแต่ไร จะมีก็แต่ค่านิยมของคนเท่านั้นล่ะครับที่เชิดชูคนประเภทไหน ผมว่าที่แบ่งแยกว่า "สวย" หรือ "ทราม" ก็เป็นเพียงแค่ภาพสะท้อนของจิตใจคนพูดเท่านั้นเอง
ใคร ๆ ก็มีหัวใจนะครับ แค่น้ำใจเพียงหยดเดียว อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้มากมายกว่าที่คิด (มาแชร์ประสพการณ์กันครับ)
วันนี้ตอนจะสี่โมงเย็นแถวคลองถมเซ็นเตอร์ ขณะที่ผมกำลังรอรถกลับบ้านก็เหลือบไปเห็นอาซิ้มคนนึง รูปร่างเจ้าเนื้อมาก ๆ และขาของแกก็ดูบวมโตเขียวคล้ำมาก ๆ จนใส่รองเท้าไม่ได้ ต้องเดินเท้าเปล่า ทราบทีหลังว่าแกเป็นโรคเท้าช้าง (ตัวอย่างของโรคเท้าช้าง ใจไม่แข็งกรุณาอย่าดูนะครับ[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้) อาซิ่มค่อย ๆ ทุลักทุเลลากเก้าอี้พลาสติคมาวางริมถนน พร้อมกับถุงใส่ของถุงใหญ่ ๆ หลายถุง พอมีรถผ่านมาแกก็ค่อย ๆ ยืนขึ้น แล้วตะโกนพร้อมโบกมือเรียกรถ เชื่อไหมครับว่าไม่มีรถคันไหนยอมรับแกแม้แต่คันเดียว ทั้ง ๆ ที่แกแค่จะไปขายของที่โรงพยาบาลกลางไกล้ ๆ แค่นี้เอง
ซักพักมีพี่ผู้ชายตี๋ ๆ ใส่แว่นมายืนเรียกรถตัดหน้าแก เค้าเรียกปุ้บรถก็จอดปั้บ พี่ตี๋หันมาถามอาซิ่มว่า "ไปไหนครับ" อาซิ่มยิ้มตอบว่า "ไปโรงบาลกลางฮ่ะเฮีย" เท่านั้นล่ะ รถคันนั้นก็รีบขับหนีไปเลย ทั้งสองคนช่วยกันเรียกรถอยู่ประมาณ 10 นาที ก็มีคุณน้าคุณอาใจดีมาร่วมด้วยช่วยเรียกอีกสองสามคน แต่ผ่านไปเกือบชั่วโมง จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีใครรับอาซิ่มไปส่งที่โรงพยาบาลกลาง จนสุดท้ายเหลือแค่อาซิ่มกับพี่ตี๋แค่สองคน อาซิ่มเลยบอก "เฮียไปเหอะ! เกรงใจ..." "ผม(ยังไม่แก่นะว์!) ไม่รีบครับ!" พี่ตี๋ตอบยิ้ม ๆ
จนทุกคนเกือบจะถอดใจแล้ว อาซิ่มก็บ่นให้ฟังว่า "จะทันห้าโมงมั้ยเนี่ย? ขามายังไม่ลำบากขนาดนี้เลย..." พอดีเหลือบไปเห็นรถตุ๊กตุ๊กคันหนึ่งขับผ่านหน้าไปพอดี พี่ตี๋รีบยกมือโบกกระทันหัน! รถจอดเลยไปไกลพอสมควร... แต่ก็ยังถอยหลังกลับมารับ คนขับเป็นน้องผู้ชายเข้ม ๆ เหมือนคนใต้ น้องบอก "มา ๆ ขึ้นมา!" (น้องครับใจน้องโคตรหล่อเลยครับ) ทุกคนช่วยกันกุลีกุจอขนของและช่วยกันอุ้มอาซิ่มขึ้นรถ อาซิ่มเลยไปได้ทันเวลาฉิวเฉียด ก่อนไปอาซิ่มก็ยังหันกลับมาพูดว่า "ขอบคุณมาก ๆ เฮีย! โชคดี ๆ "
ปล. ถึงบางท่าน ได้โปรดอย่าเอาคำว่า "โลกสวย" มาใช้แดกดันคนคิดดี-ทำดีเลยครับ โลกมันก็คือโลกในแบบของมันมาแต่ไหนแต่ไร จะมีก็แต่ค่านิยมของคนเท่านั้นล่ะครับที่เชิดชูคนประเภทไหน ผมว่าที่แบ่งแยกว่า "สวย" หรือ "ทราม" ก็เป็นเพียงแค่ภาพสะท้อนของจิตใจคนพูดเท่านั้นเอง