ชีวิตของคนเรานี้ก็เหมือนกับหุ่นยนต์ที่ถูกสร้างขึ้นมา ไม่ได้มีตัวตน(ที่เป็นอมตะ)จริงๆเลย
หรือเหมือนกับผีดิบ(ซอมบี้ของหนังฝรั่ง)ที่จิตใจเป็นเพียงปฏิกิริยาของร่างกายเท่านั้น หาได้มีจิตใจที่เป็นตัวตน(ที่เป็นอมตะ)จริงๆเลย
เมื่อชีวิตไม่ได้มีตัวตน(อัตตา)จริงๆดังนี้แล้ว เราควรจะทำอย่างไรกับชีวิต?
๑.แสวงหาความสุขให้มากที่สุด (แต่จะแสวงหาไปเพื่อใคร เพราะมันไม่ได้มีตัวเราจริงๆมาเสพความสุข) หรือ
๒.หยุดแสวงหาสิ่งใดๆเพื่อตัวเอง (เพราะมันไม่มีตัวเราจริง ชีวิตเพียงทำไปตามหน้าที่ของชีวิตเพื่อไม่ให้มีความทุกข์ก็พอแล้ว)
เมื่อชีวิตเหมือนหุ่นยนต์หรือซอมบี้
หรือเหมือนกับผีดิบ(ซอมบี้ของหนังฝรั่ง)ที่จิตใจเป็นเพียงปฏิกิริยาของร่างกายเท่านั้น หาได้มีจิตใจที่เป็นตัวตน(ที่เป็นอมตะ)จริงๆเลย
เมื่อชีวิตไม่ได้มีตัวตน(อัตตา)จริงๆดังนี้แล้ว เราควรจะทำอย่างไรกับชีวิต?
๑.แสวงหาความสุขให้มากที่สุด (แต่จะแสวงหาไปเพื่อใคร เพราะมันไม่ได้มีตัวเราจริงๆมาเสพความสุข) หรือ
๒.หยุดแสวงหาสิ่งใดๆเพื่อตัวเอง (เพราะมันไม่มีตัวเราจริง ชีวิตเพียงทำไปตามหน้าที่ของชีวิตเพื่อไม่ให้มีความทุกข์ก็พอแล้ว)