บ้านเราเป็นตึกแถว ติดถนน ก็เข้าใจว่าเสียงดังจากรถตอนกลางคืนต้องมี ก็ทำใจกันไป
ผนังเป็นอิฐมวลเบา พูดคุยเสียงดัง เปิดโทรทัศน์ดัง ประตูมีเสียง ปิดเปิดดัง ๆ ตอนกลางคืนก็ทำใจไป
ตัวตึกเราอยู่ริมซ้าย ด้านขวาเจ้าของเค้าปล่อยให้เช่า  คนเช่าก็ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนไป

แต่ที่ไม่เข้าใจคือ คนเช่ารายไหน ๆ เราก็รู้สึกเดือดร้อน

คนเช่ารายที่แล้ว เช่าทำ ห้องซ้อมดนตรี !! คือ เป็นทุกข์สุดจะบรรยาย แต่มันผ่านไปแล้วหละ
ข้อดีของเค้าก็คือ เค้าจะปิดร้านสามทุ่ม อย่างน้อยก็เกรงใจกันบ้าง
แม้ว่าแรงสั่นมันจะทำให้ฝ้าเราร้าวบางก็ตาม เห้อ เบื่อ

รายล่าสุดเพิ่งจะย้ายเข้ามาแทน เป็นเฟรนไซด์ขายชานม โอ้ว เมื่อคืนสด ๆ ร้อน ๆ
เค้าตกแต่งร้าน ตอน 19.00 เราก็รอจนห้าทุ่มค่อยอาบน้ำ เพราะคิดว่าเดี๋ยวก็คงเลิก
ทั้งเจาะ เชื่อมเหล็ก ต่อเหล็กที่โครงหลังคา ตีฝ้า ตกแต่งภายใน จะอะไรก็ตอนนี้
พอมาตีสองยังใช้สว่านเจาะไปเรื่อย ย้ายหน้างานมาเชื่อม ตัด เหล็กที่ลานหน้าตึกส่วนของเรา
มันนอนไม่ได้เลยนะคุณ ๆ ทั้งหลาย เราก็โทรแจ้งความไปหลายรอบมาก ๆ (ทั้ง 191 และ ศูนย์วิทยุ)
สุดท้าย ถามเราว่า รู้จักใคร ?? ใคร ??ยังไง อ๋อ เจ้านายพี่อะหรอ
เราบอกว่า ไม่ แต่ถ้าไม่ช่วยเราพรุ่งนี้ เราจะได้รู้จักท่านผู้การ ?? ขอทราบชื่อคุณที่รับโทรศัพท์หน่อย

ร้อยเวรมาตอนตีสี่ ไกล่เกลี่ย ขอร้องว่าให้เค้าทำต่อเถอะ เพราะ เจ้าของร้านบอกว่า
ซื้อเฟรนไซด์มา หมดตังค์เยอะ ต้องเปิดให้ทันพรุ่งนี้ (ก็คือวันนี้ที่เรามานั่งเล่า อะนะ)
เพราะ ฤกษ์ดีมาก !! ถ้าเปิดทันจะค้าขายร่ำรวย (ใครบอกเค้า ?) (แล้วทำไมไม่ทำตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ห๊าาา ?)
แล้วถามเราว่าเค้าขอแค่ไม่กี่วัน (ห๊า ยังจะทำต่ออีกหรือ ?? ไอ้ตอนกลางคืนเนี่ย)
จะไม่มีน้ำใจบ้างหรอ?? (กรรม ! ไอ้....ส... ) (แกไม่เกรงใจ ยังหาว่าชาวบ้านไม่มีน้ำใจ) งง !!
แล้วร้อยเวรก็กลับไป

เหอะ ๆ ขอบ่นนะคะ เซ็งขั้นสุดทน นอนไปนิดเดียว เช้ามาทำงานต่อ คืนนี้เค้าจะต่อกันรึป่าว เห้อ เพลีย
เราโชคร้ายอะ มีเพื่อนบ้านแต่ละคน ก็ดีดีทั้งนั้น

แนะนำเราหน่อย เราควรทำไงกับคนแบบนี้ดีคะ

แก้ตัวสะกด