ตั้งแต่เล็ก แม่สอนให้ กินข้าวอย่าให้เหลือ ชาวนาปลูกข้าวลำบาก กับ เดี๋ยวหน้าไม่สวยเกลี้ยงเกลา
ผมก็ว่านอนสอนง่าย ตอนเด็กๆ ก็เลยติดนิสัย กินเกลี้ยง

ไม่ว่าอาหารจานเดียวประเภทตามสั่ง ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ ผัดซี้อิ๋ว
จนไปถึงอาหารประเภทน้ำ พวกก๋วยจั๊บ ก๋วยเตี๋ยวน้ำ มาม่า ราเมน จะกินแทบเกลี้ยงชาม
ส่วน น้ำเหนียวๆ เช่น ราดหน้า ก็จะเหลือเยอะเพิ่มขึ้นหน่อย
ส่วนแกงจืด กินเกลี้ยง แต่ประเภทแกงกะทิ แกงส้ม ก็จะตักแต่เนื้อๆ กิน อาจเพราะกลัวไปส่วนหนึ่งของสาเหตุการเกิดโรค

เดี๋ยวนี้ชามเดี๋ยว ถ้ารู้สึกไม่อิ่ม ก็มีเบิ้ลอีก 1 ชาม เท่ากับว่ากินได้ 2 ชาม แต่จะไปต่อ 3 ชาม ก็ไม่ไหวแล้ว
นอกร้านที่แย่มากๆ รสชาติแบบ ไม่ไหวแล้วจริงๆ ก็จะกินแค่ครึ่งชาม หรืออาจจะกินแต่เครื่อง ส่วนน้ำไม่กินเลย

แถมเวลาไปกินตามร้านอาหารที่สั่งอาหารแบบ เป็นกับข้าว มาล้อมวงกินกัน  ทุกคนก็ตักไปเรื่อยๆ ผมก็ทานไปเรื่อยๆ
จนสุดท้าย เห็นว่าไม่มีใครทานแล้ว แต่กับยังเหลือเยอะ ผมก็จะขอยกมาจัดการให้เรียบ

หรือแม้ไปทานข้าวกะแฟน ผมก็จะสั่งอาหารตามที่เธอชอบ (ผมไม่ค่อยเรื่องมากทานได้ทุกอย่าง ชิวๆ)
ผมก็ตักให้เธอทานเยอะ และผมก็ทานไปด้วยแบบเนียนๆ (อยากให้เธอกินเยอะๆ)
พอเธออิ่ม ไม่ไหวแล้ว และกับเหลือเยอะ ผมก็ค่อยมาจัดการที่หลัง "เกลี้ยง" และก็เช็คบิลจ่ายตังค์ตามหน้าที่ทุกครั้งไป

ขอถาม เจ้าของร้าน พนักงานร้าน ลูกค้าที่อยู่ในร้าน หรือ คนที่ร่วมโต๊ะด้วย
ว่าเจอคนที่มีพฤติกรรมทานอาหารแบบนี้รู้สึกอย่างไร?