สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีหัวข้อที่น่าสนใจ อยากให้มาร่วมแชร์ประสบการณ์กันหน่อยค่ะ ^^
พอดีช่วงวันเด็กเราเขียนบทความสั้น ๆ ลงบล็อก เกี่ยวกับความทรงจำในวัยเด็ก
แล้วมีคุณคนหนึ่งมาแชร์ประสบการณ์ ว่าเขามีความทรงจำหนึ่งที่มั่นใจว่าจำได้ติดตาจริง ๆ
แต่ปรากฏว่าเหตุการณ์นั้นไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อนเลย
ซึ่งเราคิดว่ามันแปลกดี เพราะเราก็มีความทรงจำทำนองนั้นเหมือนกัน
คือมั่นใจมากว่าจำได้แน่ ๆ ... แต่ปรากฏว่ามันไม่ใช่ความจริง
ก็เลยสงสัยว่า ทุกคนจะมีความจำลักษณะนี้กันหมดเลยหรือเปล่า
แล้วเพื่อน ๆ คิดว่ามันเกิดจากอะไรกันบ้างคะ?
เป็นความฝัน คิดไปเอง หรือว่าเป็นความจำที่เก่าแก่ก่อนที่เราจะเกิด?
------------------------------------------------------------------------
เราได้ขออนุญาตคุณเจ้าของคอมเม้นท์นำเรื่องราวนั้นมาแชร์ด้วย เขาเล่าว่า...
ความจำนึงซึ่งแปลกประหลาดมาก จำได้ว่าตอนตัวเองซัก5-6ขวบ(คิดเอาเอง ไม่รุว่ากี่ขวบกันแน่)
จำได้ว่าอยู่ที่บ้านปู่ที่กรุงเทพ จะมีห้องๆหนึ่ง ประมาณไว้เก็บของด้วย
ในห้องนั้นมีเปียโนตัวใหญ่อยู่ เป็นเปียโนแบบแกรนด์เปียโน 88 คีย์ ผมนั่งกดเล่นสนุกมาก
รู้สึกว่ามันยาวมาก กว่าจะกดครบ88คีย์
พออายุซัก12 ขวบ มีโอกาสได้ไปบ้านปู่อีก ปรากฏว่าไม่มีห้องห้องนั้น และก็ไม่มีเปียโน
จึงถามพ่อกับแม่ว่าเปียโนไปไหน ถามไปถามมาปรากฏว่าบ้านปู่ไม่เคยมีเปียโน
ถามว่าตอนเด็กๆเค้าเคยจับเปียโนที่ไหนไหม ก็ไม่เคย แต่ทำไมมีความทรงจำนี้ ซึ่งมันจำได้แม่นมาก
แม้กระทั่งความรู้สึกที่ได้จำ ได้ไล่กดทีละคีย์กว่าจะสุด โตมากี่ยังเคยถามแม่อีกหลายรอบแม่ก็ย้ำนักย้ำหนาว่าไม่เคย
แต่ความจำนี้ไม่เคยเลือนลางไปเลย เมื่อตัวเองมีน้องเป็นของตัวเอง(ลูกนั่นแหล่ะ อิอิ)
หลายตำราบอกให้ฟังเพลงคลาสสิค จึงหามาเปิดให้ลูกฟัง ปรากฏว่าเป็นพ่อมันนั่นแหล่ะที่ชอบ
จากนั้นมาเพลงตลาดก็ไม่ค่อยฟัง ทุกวันนี้ฟังแต่เพลงคลาสสิค รักเพลงคลาสสิคมาก
ทั้งๆที่คนในครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง ถ้าเปิดแล้วจะโดนด่าให้ปิดทันทีเพราะพวกเค้าฟังไม่ได้ รำคาญ ปวดหู จึ
งแปลกใจกับความทรงจำวัยเด็กของตัวเอง หรือว่านี่เป็นความทรงจำในชาติที่แล้ว
------------------------------------------------------------------------
และตัวเราเองก็มีความจำติดตา แต่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นเหมือนกัน
มีอยู่ฉากนึงที่เก่ามาก ๆ เหมือนกัน และเป็นความจำแบบติดตา
คือ ตอนอายุราว ๆ 3-4 ขวบน่าจะได้ เหมือนเคยเดินเข้าไปในป่าที่รกมาก ๆ
แล้วก็มีเถาอะไรเยอะเลย แต่คนที่ไปด้วยเป็นผู้ชายแปลกหน้าตัวใหญ่มากที่เราไม่รู้จัก
จนตอนนี้ก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร เค้าหย่อนตัวเราลงไปในโพรงหรือหลุม
ที่ตอนนั้นจำได้ว่ามันชื้น มีตะใคร่ และมีแมลงขายาวเกาะอยู่เต็มเลย
จากนั้นก็เหมือนรอเค้ามารับ นอกนั้นก็จำไม่ได้แล้ว...
พอโตขึ้นพิจารณาว่า น่าจะฝันมากกว่า เพราะไม่เคยเข้าไปในป่าแบบนั้นแน่ ๆ คือมันเป็นไปไม่ได้
แต่มันเป็นเหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นจริงมาก ๆ ไม่เหมือนฝันเลย
------------------------------------------------------------------------
ก็ประมาณนี้ค่ะ ใครเคยมีความจำทำนองนี้ลองมาแชร์กันนะคะ
แล้วช่วยแสดงความเห็นด้วยค่ะ ว่ามันเกิดจากอะไร ^^
ปล.บทความ Original :
http://www.indepencil.com/2013/01/blog-post_12.html
ใครยังไม่ได้อ่าน Indepencil Mag IV ยังโหลดได้อยู่นะคะ (ฟรี)
http://ppantip.com/topic/13132640 
ความทรงจำติดตา...ที่ไม่เคยเกิดขึ้นจริง (หรือเปล่า?)
พอดีช่วงวันเด็กเราเขียนบทความสั้น ๆ ลงบล็อก เกี่ยวกับความทรงจำในวัยเด็ก
แล้วมีคุณคนหนึ่งมาแชร์ประสบการณ์ ว่าเขามีความทรงจำหนึ่งที่มั่นใจว่าจำได้ติดตาจริง ๆ
แต่ปรากฏว่าเหตุการณ์นั้นไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อนเลย
ซึ่งเราคิดว่ามันแปลกดี เพราะเราก็มีความทรงจำทำนองนั้นเหมือนกัน
คือมั่นใจมากว่าจำได้แน่ ๆ ... แต่ปรากฏว่ามันไม่ใช่ความจริง
ก็เลยสงสัยว่า ทุกคนจะมีความจำลักษณะนี้กันหมดเลยหรือเปล่า
แล้วเพื่อน ๆ คิดว่ามันเกิดจากอะไรกันบ้างคะ?
เป็นความฝัน คิดไปเอง หรือว่าเป็นความจำที่เก่าแก่ก่อนที่เราจะเกิด?
------------------------------------------------------------------------
เราได้ขออนุญาตคุณเจ้าของคอมเม้นท์นำเรื่องราวนั้นมาแชร์ด้วย เขาเล่าว่า...
ความจำนึงซึ่งแปลกประหลาดมาก จำได้ว่าตอนตัวเองซัก5-6ขวบ(คิดเอาเอง ไม่รุว่ากี่ขวบกันแน่)
จำได้ว่าอยู่ที่บ้านปู่ที่กรุงเทพ จะมีห้องๆหนึ่ง ประมาณไว้เก็บของด้วย
ในห้องนั้นมีเปียโนตัวใหญ่อยู่ เป็นเปียโนแบบแกรนด์เปียโน 88 คีย์ ผมนั่งกดเล่นสนุกมาก
รู้สึกว่ามันยาวมาก กว่าจะกดครบ88คีย์
พออายุซัก12 ขวบ มีโอกาสได้ไปบ้านปู่อีก ปรากฏว่าไม่มีห้องห้องนั้น และก็ไม่มีเปียโน
จึงถามพ่อกับแม่ว่าเปียโนไปไหน ถามไปถามมาปรากฏว่าบ้านปู่ไม่เคยมีเปียโน
ถามว่าตอนเด็กๆเค้าเคยจับเปียโนที่ไหนไหม ก็ไม่เคย แต่ทำไมมีความทรงจำนี้ ซึ่งมันจำได้แม่นมาก
แม้กระทั่งความรู้สึกที่ได้จำ ได้ไล่กดทีละคีย์กว่าจะสุด โตมากี่ยังเคยถามแม่อีกหลายรอบแม่ก็ย้ำนักย้ำหนาว่าไม่เคย
แต่ความจำนี้ไม่เคยเลือนลางไปเลย เมื่อตัวเองมีน้องเป็นของตัวเอง(ลูกนั่นแหล่ะ อิอิ)
หลายตำราบอกให้ฟังเพลงคลาสสิค จึงหามาเปิดให้ลูกฟัง ปรากฏว่าเป็นพ่อมันนั่นแหล่ะที่ชอบ
จากนั้นมาเพลงตลาดก็ไม่ค่อยฟัง ทุกวันนี้ฟังแต่เพลงคลาสสิค รักเพลงคลาสสิคมาก
ทั้งๆที่คนในครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง ถ้าเปิดแล้วจะโดนด่าให้ปิดทันทีเพราะพวกเค้าฟังไม่ได้ รำคาญ ปวดหู จึ
งแปลกใจกับความทรงจำวัยเด็กของตัวเอง หรือว่านี่เป็นความทรงจำในชาติที่แล้ว
------------------------------------------------------------------------
และตัวเราเองก็มีความจำติดตา แต่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นเหมือนกัน
มีอยู่ฉากนึงที่เก่ามาก ๆ เหมือนกัน และเป็นความจำแบบติดตา
คือ ตอนอายุราว ๆ 3-4 ขวบน่าจะได้ เหมือนเคยเดินเข้าไปในป่าที่รกมาก ๆ
แล้วก็มีเถาอะไรเยอะเลย แต่คนที่ไปด้วยเป็นผู้ชายแปลกหน้าตัวใหญ่มากที่เราไม่รู้จัก
จนตอนนี้ก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร เค้าหย่อนตัวเราลงไปในโพรงหรือหลุม
ที่ตอนนั้นจำได้ว่ามันชื้น มีตะใคร่ และมีแมลงขายาวเกาะอยู่เต็มเลย
จากนั้นก็เหมือนรอเค้ามารับ นอกนั้นก็จำไม่ได้แล้ว...
พอโตขึ้นพิจารณาว่า น่าจะฝันมากกว่า เพราะไม่เคยเข้าไปในป่าแบบนั้นแน่ ๆ คือมันเป็นไปไม่ได้
แต่มันเป็นเหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นจริงมาก ๆ ไม่เหมือนฝันเลย
------------------------------------------------------------------------
ก็ประมาณนี้ค่ะ ใครเคยมีความจำทำนองนี้ลองมาแชร์กันนะคะ
แล้วช่วยแสดงความเห็นด้วยค่ะ ว่ามันเกิดจากอะไร ^^
ปล.บทความ Original :
http://www.indepencil.com/2013/01/blog-post_12.html
ใครยังไม่ได้อ่าน Indepencil Mag IV ยังโหลดได้อยู่นะคะ (ฟรี)
http://ppantip.com/topic/13132640