Daemon Bakery
ยัยตัวร้าย (บ้าพลัง) กับคุณชายปิศาจ

สำหรับหลายคนแล้ว เพียงแค่ชื่อของ “ลวิตร์” หรือ “พัณณิดา ภูมิวัฒน์” ในฐานะผู้เขียน ก็อาจจะเพียงพอสำหรับการหยิบหนังสือเล่มหนึ่งๆ หรือว่าการคลิกเปิดนิยายออนไลน์เรื่องใดๆ ขึ้นมาอ่านแล้ว  เพราะนักเขียนท่านนี้เอง เป็นผู้ที่ได้สร้างสรรค์นวนิยายแฟนตาซีในระดับ “คุณภาพ” มาแล้วมากมาย นับตั้งแต่เรื่องเบาๆ อย่าง มาโอ ดรากอนดิลิเวอรี่ หรือแม้แต่เรื่องหนักๆ อย่าง ไมรอน หรือ ผู้เสกทราย

เห็นเขียนหัวข้ออย่างนี้ไม่ต้องตกใจว่า คุณลวิตร์ได้เปลี่ยนแนวจากนิยายแฟนตาซีมาเป็นเรื่องรักใสๆ สไตล์เกาหลี แต่อย่างใดนะครับ  งานเขียนชิ้นล่าสุด (ความจริงอาจจะไม่ใช่ล่าสุดแล้วเพราะคุณลวิตร์เพิ่งแตกไลน์เรื่องใหม่มาในชื่อ “Z Diary” ว่าด้วนบันทึกประจำวันของน้องผีดิบ) ของคุณลวิตร์อย่าง Daemon Bakery นั้นยังคงเป็นความเป็นแฟนตาซีไว้ได้อย่างเหนียวแน่น อีกทั้งยังทำให้คนจำนวนมาก “น้ำลายไหล” ไปขณะที่อ่านอีกด้วย

ใช่แล้วครับ... น้ำลายไหล

แต่ก่อนที่จะมีใครคิดไปไกล ก็ขออนุญาตเกริ่นนำด้วยเรื่องย่อก่อนก็แล้วกันนะครับ ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของ มอร์เท็ม เจ้าชายรัชทายาทแห่งดินแดนปิศาจ (เรียกว่า “ไปศาจราชอาณาจักร”) ผู้ซึ่งหนีออกจากบ้าน! (ความจริงต้องเป็นวังสินะ) เพื่อมาเปิดร้านขนม (Bakery) ในดินแดนมนุษย์ (ในเรื่องเรียกว่า “แดนกลาง”)

ส่วนสาเหตุที่คุณชายของเรานั้นต้องหนีมาก็เพราะว่า คนในดินแดนไปศาจ (เรียกว่า “ปิศาจ”) นั้น ไม่สามารถรับรสหวานได้นะสิครับ ซ้ัำร้ายพอกินอะไรหวานๆ เข้าไปก็พะอืดผะอมจะเป็นจะตายอีกต่างหาก  คุณชายของเราก็เลยเกิดอาการเซ็งจิต ทำของหวานไม่ได้ เลยขโมยเครื่องทองของพ่อ เอามาเป็นทุนตั้งร้านที่เมืองมนุษย์ดีกว่า

แต่ว่าตั้งร้านมาไม่ทันไร คุณชายปิศาจก็ถูกป่วนโดย “ยัยตัวร้าย” ชื่อว่า “ปาชา” ผู้ซึ่งมีความตั้งใจอย่างแรงกล้าในการกวาดล้างปิศาจให้สิ้นโลกเหมือนกับในหนังเรื่องมือปราบผี และมีความเสียสละอย่างยิ่งในการกินขนมทุกชนิดที่มอร์เท็มของเราทำขึ้นมา เพื่อ “ตรวจสอบ” ว่ามียาพิษอยู่หรือเปล่า!

อ้อ! แล้วลืมบอกไปนะครับ ว่า ครอบครัว (หรือเรียกให้ถูก คือ ราชวงศ์) ของเจ้าชายมอร์เท็ม นั้นใช่ว่าจะธรรมดาเสียที่ไหน โดยเฉพาะ “ท่านตา” ผู้ซึ่งมอร์เท็มเขียนจดหมายไปหาอยู่เรื่อยๆ นั้น เป็นถึง บุคคลผู้ซึ่งถูกขังไว้ที่ใต้ถุนบ้าน (ปราสาท) ไม่อาจเอ่ยชื่อได้ (ไม่ใช่ลอร์ดโวลเดอร์มอร์ตนะ) เพราะถ้าหากมีใครเรียกชื่อของแกแล้ว ก็จะฟื้นมาทำลายล้างโลก

คิดว่าเรื่องของคุณภาพก็ดำเนินเรื่องได้น่าติดตามมากเลยครับ ตัวละครแต่ละตัวนี่ก็เด่นจนแทบจะหลุดออกมาจากตัวหนังสืออยู่แล้ว  ถึงแม้เรื่องนี้จะเปิดตัวด้วยความเป็นเรื่องแนวฮาหลุดโลก! แต่ถ้าใครคุ้นเคยกับสไตล์ของคุณลวิตร์ก็คงจะพอเดาได้ครับ ว่าเนื้อเรื่องพอเดินไปถึงจุดหนึ่ง มิติต่างๆ ที่ลึกขึ้นของบรรดาตัวละครก็จะทยอยกันออกมา ทำให้เรื่องมีความเป็นดราม่าอยู่ในระดับหนึ่ง

จุดที่ไม่ชอบ อาจจะเพียงแค่อย่างเดียวเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือว่าเป็นเรื่องที่เปิดอ่านได้ค่อนข้างยากครับ เพราะคุณลวิตร์ลงเรื่องนี้โดยใช้การลงใน Facebook Page ซึ่งระบบสารบัญยังไม่ค่อยเวิร์คเมื่อเทียบกับเว็บไซต์ที่ออกแบบมาเพื่อการลงนิยายโดยตรง  และเนื่องจากฮารุกิเป็นคนที่ไล่อ่านย้อนหลัง กว่าจะหาตอนเก่าๆ มันก็ยากเย็นแสนเข็ญ (จนท้ายที่สุดแล้วยอมเสียสละเวลา 1 วันเต็มๆ เพื่อนั่งไล่เซฟตั้งแต่ตอนแรกมานั่งอ่านเป็นจำนวนมากกกว่า 100 ไฟล์เลยทีเดียวแหละครับ

ก็หวังว่าตอนต่อไปจะมาทำให้น้ำลายไหลได้ในเร็วๆ นี้ เป็นนิยายแฟนตาซีอีกเรื่องที่แนะนำให้อ่านครับ

สำหรับคนที่สนใจสามารถไปอ่านได้ที่ Faceboo Page ของคุณลวิตร์ที่  http://www.facebook.com/lawit.pannida  ครับ

ต่อจากนี้เป็นความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน (Spoiler Alert!)

1.) ค่อนข้างประทับใจกับตัวละครของมอร์เท็มมากเลยครับ ให้ความรู้สึกของเด็กที่เพิ่งออกไปเผชิญโลกความเป็นจริงได้เป็นอย่างดี และตัวละครนี้ก็ค่อนข้างเป็นคุณหนูหน่อยๆ ซึ่งแม้ว่าอาจจะไม่เคยเผชิญกับความยากลำบากมามากนัก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นคนที่หยิบโหย่ง และตัวละครตัวนี้ก็พร้อมจะเรียนรู้อยู่เสมอครับ

2.) สำหรับประโยคที่ชอบที่สุดในเรื่องนี้เป็นเรื่องของท่านตาครับ ที่ท่านลุงของมอร์เท็มเป็นคนอธิบายไว้ว่า

"...อย่าเข้าใจผิดไป สิ่งดีก็ทำให้เกิดสิ่งดี  สิ่งร้ายก็ทำให้เกิดสิ่งร้าย  สิ่งร้ายจะไม่ทำให้เกิดสิ่งดี  สิ่งดีจะไม่ทำให้เกิดสิ่งร้าย  แม้แต่ท่านที่เอ่ยนามไม่ได้ รู้สึกว่าขอเพียงตนเองปกป้องคนอื่นได้ก็พอแล้ว  คนอื่นมีความสุขก็พอ  ไม่จำเป็นต้องรู้อะไร  เมื่อไม่ให้เกียรติผู้อื่น  ตนเองย่อมไม่ได้รับเกียรติเช่นกัน..."

ซึ่งบางทีอาจจะเป็นความเข้าใจผิดครั้งใหญ่ของคนที่มีความหวังดีและความสามารถหลายคนเลยทีเดียวเชียวหละครับ ว่า จะแบกรับเอาสิ่งนั้นสิ่งนี้แทนคนอื่น จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเอง โดยที่อาจจะลืมไปว่าคนอื่นก็ต้องการรู้ความจริง รู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเองเช่นเดียวกัน



ขอปิดท้ายด้วยภาพประกอบที่คุณลวิตร์ใช้เป็น Cover Photo อยู่ตอนนี้ (เครดิตภาพตามรูปครับ) ^^”