ตั้งแต่เด็กจนโต เราถูกปลูกฝังถึงความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ จำได้ว่าหนังสือสังคมรุ่นก่อนๆมีแผนที่เขียนรูปแร่ธาตุ ป่าไม้ ฯลฯ พร้อมกับคำขวัญที่ว่าในน้ำมีปลา ในนามีข้าว เราต้องหวงแหนสมบัติของแผ่นดิน แต่สำหรับคนไทย เพื่อนร่วมชาติของเรา เราจะได้ยินเรื่องตลกร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่ว่าเมืองไทยนี้ดีทุกอย่างเทวดาจึงให้คนไทยอยู่ ฟังแล้ว พวกที่คิดว่าตัวเองฉลาดก็ขำ มันน่าสมเพช ถ้าเราลองมองประเทศเราใหม่ ถ้าเราคิดว่าคนไทยกว่า 65 ล้านชีวิต คือพลังของแผ่นดินที่แท้จริง ถ้าเราให้ความเข็มแข็งทั้งทางสมอง ทางเศรษฐกิจ และที่สำคัญ ถ้าเรามองพวกเขาอย่างมีความหวังว่าคนไทยทุกคนคิดเป็น เรียนเป็น เก่งเป็น ถ้าเราทุ่มเทให้เขาอย่างจริงจัง ไม่ใช่เก็บให้เป็นแรงงานราคาถูกที่แค่จะขึ้นรายได้ขั้นต่ำเป็น 300บาทก็พากันประนามอย่างนี้เป็นต้น ถ้าเราเคารพสิทธิในการลงคะแนนเพื่อเลือกชีวิตที่ดีกว่ากับพรรคการเมืองที่เขาลงคะแนนให้โดยไม่มองว่าเป็นพวกโง่เง่าขายเสียง ถ้าเราจะเลิกหลอกลวงตัวเองถึงทรัพยกรที่นับวันจะหมดลงอย่างรวดเร็วในทุกๆที่ในโลก ในวันนั้น คนไทยทุกคนไม่ว่าจนหรือรวยย่อมจะได้สิทธิที่เขาเคยได้จากสายตาชาวโลกและเพื่อนร่วมภูมิภาคนี้ นั้นก็คือ สายตาที่มองพวกเราด้วยความเคารพและให้เกียรติอย่างที่เรามีโอกาศได้สัมผัสมันมาแล้ว