สิ่งที่ประหลาดใจมากๆ คือ คนแต่งนิยายเกี่ยวกับพุทธศาสนาเรื่องนี้ เป็น ชาวเดนมาร์ก ชื่อคุณ Karl Adolph Gjellerup แต่งเมื่อปี คศ 1906 หรือเมื่อร้อยปีก่อน แถมนักเขียนท่านนี้ยังได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมในปี ค.ศ. 1917 ด้วยนะครับ (แต่ไม่ใช่ได้จากเรื่องกามนิตหรอกมั๊งครับ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กามนิต มี คนรักชื่อวาสิฏฐี แต่มีเหตุให้ทั้งคู่ต้องแยกไปแต่งงานกับคนอื่น กามนิตหวังจะได้เข้าพบสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพื่อที่จะได้ขจัดความทุกข์ต่าง ๆ ที่ตนได้เผชิญมา และได้พบกับความสุขอันเป็นนิรันดร์ ในระหว่างการเดินทางไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้านั้น กามนิตได้เข้าขอพักที่บ้านของช่างปั้นหม้อท่านหนึ่งเป็นการชั่วคราว และได้พบกับพระสงฆ์รูปนึงที่มาพักที่นั่นด้วย กามนิตได้สนทนากับพระสงฆ์รูปนั้น แต่คิดว่าธรรมมะที่พระสงฆ์พูดเป็นเรื่องไร้สาระ คิดแค่ว่าได้พบพระพุทธเจ้าก็จะขจัดทุข์ได้โดยทันที วันรุ่งขึ้นกามนิตได้ยินข่าวว่าพระพุทธเจ้ามาอยู่ในหมู่บ้านนั้นแล้ว ก็ดีใจมากรีบวิ่งไปหาอย่างไร้สติ จน โดนวัวหรือ กระบือ วิ่งชนขวิดจนตาย เรื่องราวดำเนินส่วนแรกเป็นภาคพื้นดิน
และต่อในส่วนหลังเป็นภาคสวรรค์ ที่กามนิต พบกับ วาสิฏฐี ทั้งสองได้เล่าเรื่องราวชีวิตสมัยเป็นมนุษย์ และ ตอนนี้ ก็เห็นการเกิดดับของสรรพสิ่งที่แม้แต่สวรรค์ หรือชั้นโลกพรหมก็หลีกหนีไม่พ้นความเปลี่ยนแปลง มีแต่บรมสุขแห่งพระนิพพาน คือทางออกแห่งการเดินทางอันยาวนานนี้ วาสิฏฐีได้เข้าถึงความจริงนี้ก่อน และทำให้กามนิตได้รู้ว่าบุคคล ที่ตนพบในบ้านช่างปั้นหม้อ คือใคร
พอกามนิตรู้ว่า วาสิฏฐี นิพพานแล้ว จะไม่มีวันได้พบ วาสิฏฐี อีกไม่ว่าที่ไหนๆ กามนิตก็เข้าใจธรรมที่พระพุทธเจ้าสอน ว่าการไม่ต้องเวียนว่ายอีกต่อไปเป็นเช่นไรในที่สุด
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในหนังสือจบแค่นี้
พออ่านถึงบรรทัดสุดท้าย ผมก็รู้สึกน้้ำตาคลอแฮะ
มีใครเคยอ่านเรื่องนี้บ้างมาสนทนากันฮับ
มีใครเคยอ่านเรื่องกามนิต แล้วซาบซึ้งจนน้ำตาคลอบ้างครับ แล้วเรื่องนี้เคยเอามาสร้างเป็นภาพยนตร์ ละคร บ้าง หรือเปล่าครับ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กามนิต มี คนรักชื่อวาสิฏฐี แต่มีเหตุให้ทั้งคู่ต้องแยกไปแต่งงานกับคนอื่น กามนิตหวังจะได้เข้าพบสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพื่อที่จะได้ขจัดความทุกข์ต่าง ๆ ที่ตนได้เผชิญมา และได้พบกับความสุขอันเป็นนิรันดร์ ในระหว่างการเดินทางไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้านั้น กามนิตได้เข้าขอพักที่บ้านของช่างปั้นหม้อท่านหนึ่งเป็นการชั่วคราว และได้พบกับพระสงฆ์รูปนึงที่มาพักที่นั่นด้วย กามนิตได้สนทนากับพระสงฆ์รูปนั้น แต่คิดว่าธรรมมะที่พระสงฆ์พูดเป็นเรื่องไร้สาระ คิดแค่ว่าได้พบพระพุทธเจ้าก็จะขจัดทุข์ได้โดยทันที วันรุ่งขึ้นกามนิตได้ยินข่าวว่าพระพุทธเจ้ามาอยู่ในหมู่บ้านนั้นแล้ว ก็ดีใจมากรีบวิ่งไปหาอย่างไร้สติ จน โดนวัวหรือ กระบือ วิ่งชนขวิดจนตาย เรื่องราวดำเนินส่วนแรกเป็นภาคพื้นดิน
และต่อในส่วนหลังเป็นภาคสวรรค์ ที่กามนิต พบกับ วาสิฏฐี ทั้งสองได้เล่าเรื่องราวชีวิตสมัยเป็นมนุษย์ และ ตอนนี้ ก็เห็นการเกิดดับของสรรพสิ่งที่แม้แต่สวรรค์ หรือชั้นโลกพรหมก็หลีกหนีไม่พ้นความเปลี่ยนแปลง มีแต่บรมสุขแห่งพระนิพพาน คือทางออกแห่งการเดินทางอันยาวนานนี้ วาสิฏฐีได้เข้าถึงความจริงนี้ก่อน และทำให้กามนิตได้รู้ว่าบุคคล ที่ตนพบในบ้านช่างปั้นหม้อ คือใคร
พอกามนิตรู้ว่า วาสิฏฐี นิพพานแล้ว จะไม่มีวันได้พบ วาสิฏฐี อีกไม่ว่าที่ไหนๆ กามนิตก็เข้าใจธรรมที่พระพุทธเจ้าสอน ว่าการไม่ต้องเวียนว่ายอีกต่อไปเป็นเช่นไรในที่สุด
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในหนังสือจบแค่นี้
พออ่านถึงบรรทัดสุดท้าย ผมก็รู้สึกน้้ำตาคลอแฮะ
มีใครเคยอ่านเรื่องนี้บ้างมาสนทนากันฮับ