โอ้ใจเอ๋ยใจใยพ่นพิษ
รู้ไร้สิทธิ์ริรักภักดีสมาน
จึงยอกย้อนยับเยินจนเกินการณ์
ไม่ประมาณหัวใจไฉนฉะนี้

หลงทุ่มเททั้งปวงไม่ห่วงหลัง
ลืมพลาดพลั้งทบทวนให้ถ้วนถี่
จวบเวลาผ่านผันวันเดือนปี
วินาทีที่หายใจคือให้รัก

ตกแต่งต่อเติมเหมือนเริ่มเขลา
ติดตามเป็นเงาเฝ้าทอถัก
สานเยื่อสายใยด้วยใจภักดิ์
ร้อยเรียงคำรักวันละร้อย

หวังสมานมานมอบตอบมาบ้าง
อย่าแรมร้างห่วงหามาทิ้งปล่อย
หวังใครหนึ่งซึ้งใจในรอคอย
สักเพียงน้อยนิดหนึ่งคิดถึงกัน

หันกลับหลังฟังเสียงรักเพียงหนึ่ง
หากหวานซึ้งส่งจิตคิดถึงฉัน
ฝากฟ้ากว้างกางครอบตอบผูกพัน
ที่ไหวหวั่นไม่ท้อต่อเติมใจ

แต่เฝ้าหวังครั้งครามาพลาดพลั้ง
ต้องผิดหวังเศร้าฤดีฉะนี้ไฉน
เดิมพันรักหมดเยื่อไม่เหลือใย
จึงเหลือใจอาบพิษร้าย..เมื่อพ่ายรัก

...................................................

ทดลองตั้งกระทู้รับโฉมใหม่ห้องถนนนักเขียน ด้วยกลอนเชยๆ น้ำเน่าเหม็นฉึ่งๆ

ขอบคุณผู้เข้ามาอ่าน ร่วมกระทู้ และเป็นกำลังใจให้สาวน้อยค่ะ