ก่อนอื่นต้องขอโทษนะคะ ไม่ทราบจริงๆว่ากระทู้นี้ควรจะอยู่ในห้องไหน..
ขออนุญาติตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อขอบคุณผู้ชายดีๆคนหนึ่ง ที่ดิฉันได้เจอเมื่อวานนี้นะคะ
เนื่องจากไม่ได้มีโอกาสขอบคุณเค้าเลยสักคำ...
นอกจากนี้อยากจะแชร์ประสบการณ์ และยกย่องคนดีๆที่ยังมีอยู่ในสังคมเรานะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เย็นเมื่อวานนี้ ดิฉันมีนัดทานข้าวกับเพื่อนที่โรงแรมแห่งนึงแถวสาธร
ซึ่งเป็นโรงแรมที่ดิฉันไม่เคยไปมาก่อนเลย แต่ก่อนไปก็มีหาแผนที่ไว้เรียบร้อยแล้ว
พอขับรถตามแผนที่ซึ่งชี้ให้เข้าไปในซอยนึงแถวสาธร ซึ่งเป็นซอยที่เล็ก มืด และเปลี่ยวมาก
ดิฉันก็รู้สึกได้ทันทีว่าต้องมาผิดที่แล้วแน่ๆจึงตัดสินใจเลี้ยวเข้าไปในลานจอดรถของคอนโดแห่งหนึ่งในซอยนั้น
เพื่อถามทางกับพี่ รปภ. และคนแถวนั้น ผู้ชายสองคน และรปภ.พยายามอธิบายทางให้ดิฉันอย่างเต็มที่
หลังจากพอจับใจความได้ว่าต้องไปทางไหน จึงขับตามทางที่ซอยเล็กๆนั้น
ทะลุไปที่ถนนใหญ่ (ซอยเปลี่ยวและน่ากลัวมาก)
เมื่อออกมาแล้วเพื่อความชัวร์ และไม่อยากหลงทางอีก เนื่องจากฟ้ามืดแล้ว
และรถติดมาก และเพื่อนรออยู่ ดิฉันจึงได้จอดรถข้างทางเพื่อถามพี่รปภ.ของโรงแรมแห่งหนึ่งริมถนนนั้น
พี่ รปภ.บอกว่าดิฉันเลยมาแล้วให้รีบชิดขวากลับรถ
ในตอนนั้นดิฉันเหนื่อยและล้ามากเนื่องจากวันนั้นขับรถไปธุระระยะทางไกลทั้งวัน
ประกอบกับไปตรวจสายตามาและหมอหยอดยาขยายม่านตา ม่านตาัยังไม่หดกลับเข้าที่ดี
ทำให้มองเห็นตัวอักษรป้ายต่างๆไม่ค่อยชัด ทำให้ดิฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าดิฉันจะหาโรงแรมแห่งนั้นเจอ...
ระหว่างที่ดิฉันสับสน กังวล ต่อแถวรอกลับรถอยู่นั้น
ได้มีมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งขับรถมาเคาะกระจกดิฉัน
ในตอนนั้นตกใจมาก คิดในใจว่ารถเราเป็นอะไรรึเปล่า
ดิฉันค่อยแง้มกระจกเปิดออก..
ผู้ชายคนนั้นบอกดิฉันว่า "น้องๆโรงแรมที่น้องจะไปต้องไปทางซ้ายสุด
เลี้ยวซ้ายข้างหน้านะไม่ใช่กลับรถ ขับตามพี่มา" ตอนนั้นดิฉันตกใจมาก
ผู้ชายคนนั้นคือพี่ผู้ชายหนึ่งในสองคน ที่อยู่กับ รปภ.ในคอนโดแ่ห่งแรกที่ดิฉันได้เข้าไปจอดถามทาง
ดิฉันไม่ได้สังเกตเลยว่า มีมอเตอร์ไซด์ตามดิฉันมาตอนไหน
ยังงงๆอยู่ว่าผู้ชายคนนั้นบังเอิญผ่านมาเห็น หรือตั้งใจตามรถดิฉันมา
ถึงในตอนนี้ก็ัยังไม่รู้...
แต่ในตอนนั้นไม่ได้มีเวลาให้คิดมากนัก จึงขับตามผู้ชายคนนั้นไป
ผู้ชายคนนั้นได้ขับมอเตอร์ไซด์นำให้ทางดิฉัน
ระหว่างทางเนื่องจากผู้ชายคนนั้นขับมอเตอร์ไซด์ทำให้ไปได้เร็วกว่า
รถยนต์ของดิฉันมาก เนื่องจากรถติดมาก
อย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนนั้นค่อยๆรอดิฉันอยู่ระหว่างทาง
คอยนำดิฉันไปเรื่อยๆ จนในทีุ่สุดนำฉันไปถึงโรงแรมอย่างปลอดภัย
พอถึงหน้าโรงแรม รถดิฉันติดอยู่ข้างหน้า ทำให้ยังไม่สามาถเลี้ยวเข้าไปได้
ในใจตั้งใจว่าจะขอบคุณผู้ชายคนนั้น ภาวนาให้ผู้ชายคนนั้นรอคำขอบคุณจากดิฉันก่อน
แต่ผู้ชายคนนั้นก็ขับรถจากไป... ทิ้งไว้แต่ความประทับใจให้ดิฉัน
ดิฉันอยากขอบคุณผู้ชายคนนั้นมากเหลือเกิน ที่มีน้ำใจช่วยผู้หญิงคนนึง
ในยามคับขัน โดยไม่ได้หวังผลตอบแทนใดๆ
แม้แต่คำขอบคุณ...
เหตุการณ์นี้ทำให้ดิฉันรู้ว่าคนไทยที่มีน้ำใจก็ยังมีอยู่อีกมาก
ขอขอบคุณพี่ผู้ชายคนนั้นอีกสักครั้งอย่างจริงใจ
ขอบคุณนะคะ...
อยากขอบคุณผู้ชายคนหนึ่ง...
ขออนุญาติตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อขอบคุณผู้ชายดีๆคนหนึ่ง ที่ดิฉันได้เจอเมื่อวานนี้นะคะ
เนื่องจากไม่ได้มีโอกาสขอบคุณเค้าเลยสักคำ...
นอกจากนี้อยากจะแชร์ประสบการณ์ และยกย่องคนดีๆที่ยังมีอยู่ในสังคมเรานะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เย็นเมื่อวานนี้ ดิฉันมีนัดทานข้าวกับเพื่อนที่โรงแรมแห่งนึงแถวสาธร
ซึ่งเป็นโรงแรมที่ดิฉันไม่เคยไปมาก่อนเลย แต่ก่อนไปก็มีหาแผนที่ไว้เรียบร้อยแล้ว
พอขับรถตามแผนที่ซึ่งชี้ให้เข้าไปในซอยนึงแถวสาธร ซึ่งเป็นซอยที่เล็ก มืด และเปลี่ยวมาก
ดิฉันก็รู้สึกได้ทันทีว่าต้องมาผิดที่แล้วแน่ๆจึงตัดสินใจเลี้ยวเข้าไปในลานจอดรถของคอนโดแห่งหนึ่งในซอยนั้น
เพื่อถามทางกับพี่ รปภ. และคนแถวนั้น ผู้ชายสองคน และรปภ.พยายามอธิบายทางให้ดิฉันอย่างเต็มที่
หลังจากพอจับใจความได้ว่าต้องไปทางไหน จึงขับตามทางที่ซอยเล็กๆนั้น
ทะลุไปที่ถนนใหญ่ (ซอยเปลี่ยวและน่ากลัวมาก)
เมื่อออกมาแล้วเพื่อความชัวร์ และไม่อยากหลงทางอีก เนื่องจากฟ้ามืดแล้ว
และรถติดมาก และเพื่อนรออยู่ ดิฉันจึงได้จอดรถข้างทางเพื่อถามพี่รปภ.ของโรงแรมแห่งหนึ่งริมถนนนั้น
พี่ รปภ.บอกว่าดิฉันเลยมาแล้วให้รีบชิดขวากลับรถ
ในตอนนั้นดิฉันเหนื่อยและล้ามากเนื่องจากวันนั้นขับรถไปธุระระยะทางไกลทั้งวัน
ประกอบกับไปตรวจสายตามาและหมอหยอดยาขยายม่านตา ม่านตาัยังไม่หดกลับเข้าที่ดี
ทำให้มองเห็นตัวอักษรป้ายต่างๆไม่ค่อยชัด ทำให้ดิฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าดิฉันจะหาโรงแรมแห่งนั้นเจอ...
ระหว่างที่ดิฉันสับสน กังวล ต่อแถวรอกลับรถอยู่นั้น
ได้มีมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งขับรถมาเคาะกระจกดิฉัน
ในตอนนั้นตกใจมาก คิดในใจว่ารถเราเป็นอะไรรึเปล่า
ดิฉันค่อยแง้มกระจกเปิดออก..
ผู้ชายคนนั้นบอกดิฉันว่า "น้องๆโรงแรมที่น้องจะไปต้องไปทางซ้ายสุด
เลี้ยวซ้ายข้างหน้านะไม่ใช่กลับรถ ขับตามพี่มา" ตอนนั้นดิฉันตกใจมาก
ผู้ชายคนนั้นคือพี่ผู้ชายหนึ่งในสองคน ที่อยู่กับ รปภ.ในคอนโดแ่ห่งแรกที่ดิฉันได้เข้าไปจอดถามทาง
ดิฉันไม่ได้สังเกตเลยว่า มีมอเตอร์ไซด์ตามดิฉันมาตอนไหน
ยังงงๆอยู่ว่าผู้ชายคนนั้นบังเอิญผ่านมาเห็น หรือตั้งใจตามรถดิฉันมา
ถึงในตอนนี้ก็ัยังไม่รู้...
แต่ในตอนนั้นไม่ได้มีเวลาให้คิดมากนัก จึงขับตามผู้ชายคนนั้นไป
ผู้ชายคนนั้นได้ขับมอเตอร์ไซด์นำให้ทางดิฉัน
ระหว่างทางเนื่องจากผู้ชายคนนั้นขับมอเตอร์ไซด์ทำให้ไปได้เร็วกว่า
รถยนต์ของดิฉันมาก เนื่องจากรถติดมาก
อย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนนั้นค่อยๆรอดิฉันอยู่ระหว่างทาง
คอยนำดิฉันไปเรื่อยๆ จนในทีุ่สุดนำฉันไปถึงโรงแรมอย่างปลอดภัย
พอถึงหน้าโรงแรม รถดิฉันติดอยู่ข้างหน้า ทำให้ยังไม่สามาถเลี้ยวเข้าไปได้
ในใจตั้งใจว่าจะขอบคุณผู้ชายคนนั้น ภาวนาให้ผู้ชายคนนั้นรอคำขอบคุณจากดิฉันก่อน
แต่ผู้ชายคนนั้นก็ขับรถจากไป... ทิ้งไว้แต่ความประทับใจให้ดิฉัน
ดิฉันอยากขอบคุณผู้ชายคนนั้นมากเหลือเกิน ที่มีน้ำใจช่วยผู้หญิงคนนึง
ในยามคับขัน โดยไม่ได้หวังผลตอบแทนใดๆ
แม้แต่คำขอบคุณ...
เหตุการณ์นี้ทำให้ดิฉันรู้ว่าคนไทยที่มีน้ำใจก็ยังมีอยู่อีกมาก
ขอขอบคุณพี่ผู้ชายคนนั้นอีกสักครั้งอย่างจริงใจ
ขอบคุณนะคะ...