เป็นการสร้างนิสัย "แบมือขอ" โดยไม่มีความสร้างสรรค์ ที่เราไม่เคยให้การสนับสนุนเลยค่ะ

เคยเห็นเด็กๆโรงเรียนมัธยมจัดงานออกร้าน มีกิจกรรม ทำเงินเข้าโรงเรียนได้เยอะแยะ ไม่ใช่สักแต่ "แบมือขอ"

สังเกตดูได้ว่ากิจกรรมแบบขอเงินข้างถนน ตามสะพานลอย มันไร้ประโยชน์ต่อตัวนักศึกษาสิ้นดี บางคนใส่เสื้อยืด ยีนส์ขาด รองเท้าแตะ แต่มาหาเงินในนามองค์กรการศึกษาสำนึกจะแต่งกายให้ถูกต้องยังไม่มี นี่คือสิ่งดีๆหรือ?

บางคนเขย่าลูกแซคเป็นจังหวะดนตรีด้วยลูกแซคที่ทำจากกระป๋องเบียร์?!? ดูแล้วน่าหย่อนเงินไหม?

บ้างตะโกน หรือเรียกว่าแหกปาก ซ้ำไปซ้ำมา

อยากบอกน้องๆให้รู้ไว้ว่า วิธีการช่วยสังคมมีอีกมากมาย แค่การออกมาร้องรำทำเพลงแบมือขอเงินมันไม่เรียกว่า "การอุทิศตนเพื่อส่วนรวม" หรอกนะคะ มันก็เหมือนขอวณิพกนั่นแหละต่างแค่เอาเงินไปให้คนอื่น

เลิกเถอะน้องๆ ศึกษาวิธีดำเนินกิจกรรม การหารายได้เข้าส่วนกลาง และแนวทางการทำงานให้ดีกว่านี้แล้วลงมือทำ มันยังได้ความรู้ กลยุทธ์และความภาคภูมิใจกว่านี้

ผมคิดตรงกันข้าม กับหลายๆ ความเห็นนะ....

เจอเมื่อไหร่ ผมยินดีที่จะให้ ถ้ามีโอกาส เสมอๆครับ....

อย่างน้อยผมก็ได้ ร่วมอนุโมทนาบุญ และมีส่วนร่วมในการ สร้างสิ่งที่เป็นประโยชน์ ให้กับคนที่เค้าด้อยโอกาสกว่าเราถึงแม้จะไม่มากมายอะไร แค่นี้ก็สุขใจแล้วครับ...
ส่วนเค้าจะโกง หรือไม่อย่างไร ไม่ไปนั่งคิดหรอกครับ ถ้าบาปกรรมมันมี เดี๋ยวมันก็ไปตกกับตัวคนๆนั้นเองแหละ
ใครจะคิดว่าเกะกะขวางทางยังไง
อย่างน้อยก็ผมคนนึงล่ะ ที่ยัง เป็นกำลังใจ ให้น้องๆ จิตอาสา ที่คิดดี ทำดีกันทุกคน ก็แล้วกันนะครับ....

ร้อยยิ้ม คำขอบคุณ เวลาหยอดแบ็งค์ยี่สิบบ้าง แบ็งค์ร้อยบ้าง ใส่กล่อง ผมมักจำได้เสมอครับ...

พูดแบบนี้ เด็กที่เป็นจิตอาสามาอ่าน จะรู้สึกเสียกำลังใจนะคะ

ส่วนตัว เป็นคนทำกิจกรรมและเรียนไปพร้อมๆกัน
ทราบมาว่า งบประมาณที่ทางมหาวิทยาลัยเตรียมให้
ไม่ว่าจะชั้นนำแค่ไหน ก็ให้ไม่พอความต้องการจริงๆค่ะ
หรือหากพอ คงเป็นจำนวนเงินที่มากอยู่เหมือนกัน
หากเทียบกับการนำไปใช้สร้างห้องสมุด ๑ หลัง
ราคาไม่ใช่น้อยๆเลยนะคะ พอๆกับการสร้างบ้านหลังเล็กๆก็ว่าได้

อีกอย่าง ที่บอกว่าให้ไปตั้งใจเรียน เพื่อให้ได้มีงานทำดีๆ นี่ก็เป็นเรื่องจริงค่ะ สนับสนุน
เราไม่จำเป็นต้องทุ่มด้านใดด้านหนึ่งจนเกินไป แต่ก็ไม่ควรปล่อยให้อีกด้าน หายไปเลย
ดิฉันหนึ่งในคนที่เคยเป็นเด็กค่ายอาสา มีสิ่งหนึ่งที่คอยสอนน้องๆและอยากจะบอกทุกคน

"ปริญญาสอนให้มีงานทำ กิจกรรมสอนให้ทำงานเป็น"

ที่เราไปนี่ไม่มีใครบังคับค่ะ  ของเรามีไปทำฝายกั้นน้ำค่ะ  ไปอยู่กับชาวบ้านเลยค่ะ  
สมัครใจไปกัน  งบไม่พอด้วย  พวกคนจัดค่ายก็ต้องไปเรี่ยไรแบบที่เห็นกัน
เห็นเพื่อนเล่าว่า  นอกจากจะได้เงินมาลำบากแล้ว
คนส่วนมากไม่ค่อยเชื่อว่าเราเอาเงินไปทำค่ายจริงๆ

ทุกวันนี้เรียนจบมานานแล้ว  เห็นทีไรก็หย่อนให้ทุกที
เพราะเข้าใจเลยว่าเงินไม่กี่สิบบาทมันช่วยได้เยอะ
อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจให้คนทำอ่ะค่ะ

ส่วนทำไมต้องเป็นห้องสมุด  เพราะตามต่างจังหวัดบางที่ไม่มีอะไรเลยค่ะ
แล้วหนังสือเป็นรากฐานสำคัญที่จะทำให้คนเรามีความรู้
พอพวกเค้าเหล่านั้นมีความรู้  สามารถเอามาใช้หารายได้
เค้าก็จะได้ส่งต่อรายได้ไปให้กับโครงการแบบที่จขกทบอกไงคะ
เราต้องส่งเสริมให้ทุกคนช่วยเหลือตัวเองได้
ถ้าทุกคนทำงานมีอาชีพแล้วเค้าก็จะรู้จักแบ่งปันให้ส่วนอื่นๆต่อแบบที่เค้าเคยได้รับ
แค่มันมองไปในระยะยาวมากๆแค่นั้นเอง

ส่วนเรื่องเบื่อ  เราไม่เบื่อนะ
เราชอบ  ทุกครั้งที่เราเห็นคนมาเรี่ยไรก็จะให้ทุกครั้ง
ใจจริงอยากจะไปด้วยซ้ำ  แต่ด้วยหน้าที่การงานไปไม่ได้
เลยส่งเงินส่งใจไปให้แทน

ส่วนที่เจ้าของกระทู้คิดว่าสร้างสรรค์นี่เราว่าเค้ามีที่รับบริจาคของเค้าอยู่แล้วนะคะ
อย่างที่เคยเห็นเค้าขายดอกป๊อบปี้กันวันทหารผ่านศึก  หรือถ้าเคยไปดูเต่าทะเลก็จะมีกล่องบริจาคอยู่แล้วนะคะ
ถ้าเจ้าของกระทู้อยากบริจาคแบบนั้นนี่เราว่าหาที่บริจาคได้ไม่ยากเลยล่ะ  นักศึกษาเค้าคงไม่ต้องมาเรี่ยไรให้มั้งคะ
แต่ถ้าไปทำค่ายตามโรงเรียนด้อยโอกาสนี่  เราเห็นแค่พวกนศตามมหาวิทยาลัยต่างๆเท่านั้นอ่ะ