เพิ่งอ่านจบเมื่อกี้ค่ะ ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว  เราก็ชอบนะแนวนี้ สนุกดี ซึ้งดี แต่แบบ...ทำให้เรามึนๆ อึนๆ งงๆ
แต่ยอมรับว่าสนุกค่ะ แรกๆ เรียกเสียงหัวเราะได้ดี แต่พอถึงตอนที่พระเอกหายไป ทิ้งแขนไว้ข้างนึง เรื่องเริ่มดาร์กขึ้นเรื่อยๆ
โดยเฉพาะเมื่อรู้เรื่องที่พระเอกเผชิญมา อื้อหือ อะไรจะแซ้ดดด ขนาดน้าน >.<
ทำให้ฝั่งนางเอกดูมีชีวิตดีขึ้นจมเลย (ทั้งที่ชีวิตก็ไม่ได้ราบรื่นเท่าไหร่)
เนื้อเรื่องหักไปหักมา ขออนุญา่ตไม่ใช้คำว่าหักมุมนะคะ คือ...ยังไงดีล่ะ แบบว่าสนุกแต่ยังไม่ไหลลื่นกลมกลืนนะ (คหสต.)
แต่เราก็ยังลุ้นให้พระเอกกับนางเอกมาเจอกัน แต่ไม่คิดเลย!!!!!! ไม่คิดเลยว่าพอได้มาเจอกันแล้วพระเอกจะเหี้ยมปานนั้น
นิสัย!! ทำร้ายนางเอกมากมายนะ เราแทบอยากยกนางเอกให้มาซารุในบัดดล ชิ!
ก็เข้าใจว่าผ่านเรื่องโหดๆ มา แต่อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่าพาลนางเอกที่มีหน้าเหมือนตุ๊กตาฟรองซีนมากกว่า
ส่วนคนที่น่าจะตาย (พวกไม่เก่ง เชิดหุ่นไม่เป็น หนอนบ่อนไส้ นิสัยเสีย ชอบแส่ ต้องให้คนมาช่วย) กลับไม่ตาย
คนที่ไม่น่าจะตาย (พวกเก่งเว่อร์ เชิดหุ่นระดับพระกาฬ อายุยืน เป็นคนดี เสียสละ กลับตัวได้) ...ตายระนาว

แล้วตกลงว่ามาซารุหลงรักชิโรงาเนะ แบบคนรักใช่มั้ยคะ
แต่เราก็เชียร์ให้มาซารุคู่กับชิโรงาเนะมากกว่านารุมินะคะ

สรุปว่าเราชอบเรื่องล่าอสูรกายมากกว่านะ (จากคนวาดคนเดียวกัน ^_^)

มีใครรู้สึกเหมือนเี่ราบ้างมั้ยเนี่ย แบบว่าอ่านจบแล้วจิตตก ทำอะไรไม่ถูก อึนๆ มึนๆ งงๆ อะไรแบบนั้น...