สวัสดีครับเพื่อนๆ..วันนี้ผมมาเยี่ยมคุณยาย ปรานี
ศิริไพใย อายุ73ปี อยู่ที่แถวนนทบุรี ตลาดขวัญ
ยายอยู่คนเดียว เดินไม่ได้ อาศัยอยู่ที่โรงไม่้เก่าๆ
ไม่มีลูกหลานมาเหลียวแล มีลูก4คนเสียไป1คนแต่
อีก3คนไม่เคยมาดูแล สามีเสียไป 11ปีแล้ว คุณยาย
เป็นเบาหวาน คุณยายเคยไป รพ แต่ รพ ไม่รักษาให้
ก็ย้ายไปอีก รพ อีก รพ ก็บอกว่ายายอายุมากแล้วรัก
ษาก็ไม่หายหรอก ยายก็เลยต้องมานอนอยู่ในห้อง
เวลายายหิว ยายก็จะไถตัวเองออกไปตรงถนน แล้ว
ก็จะไปขอข้าวร้านอาหารมากิน ไถจนหัวเข่าเป็นแผล
เมื่อเช้าไฟฟ้าก็จะมาตัดไฟ ยายก็ยกมือไหว้ขอร้อง
อย่าตัดไฟยาย ยายมองไม่เห็น พรุ่งนี้จะให้เขาไป
จ่ายไฟให้ พูดไปทั้งที่ไม่รู้จะมีเงินหรือเปล่า แต่ไม่
อยากให้เขาตัดไฟ วันนี้ผมมาหายาย ยายจำได้ว่า
เป็นผม ยายก็ร้องไห้เพราะรู้ว่าจะมีเงินค่าไฟแล้ว
เพื่อนๆครับภายในห้องยาย มึดและเหม็นมาก ทุก
อย่างในห้องเหมือนขยะ ไม่ว่าจะเป็นที่นอน หมอน
มุ้ง สีดำปี๋ เสื้อผ้าที่ใส่ก็เก่าและดำมาก วันนี้ผมก็
เลยให้ทางเจ้าหน้าที่ร่วมกตัญญู ช่วยกันทำความสะ
อาดในห้องยาย แล้วก็ซื้อที่นอน หมอน มุ้ง พัดลม
เสื่อน้ำมันเปลี่ยนให้ใหม่หมดเลย และชุดนอนอีก
2ชุด และได้มอบเงินให้ยายไว้อีก 10,000บาท
เอาไว้จ่ายค่าไฟ และค่าใช้จ่ายในแต่ละวัน ยายไม่
มีเลขที่ บ/ช ครับ ใครอยากมาเยี่ยมคุณยายก็ได้
ครับ ยายอยู่ที่ข้างๆอพาร์ทเม้นท์ รุ่งรัตน์ ติดกับบิ๊กซี
ติวานนท์ ยายน่าสงสารครับ

เครดิต facebook บิณฑ์ บรรลือฤทธิ์


### ความเห็นสำหรับ เจ้าของกระทู้###
ก็อย่างว่าเลยครับ มีเห็นเห็นกันเยอะแยะมากมาย ว่าแต่คนอื่นเลย ป้ากับอาของผมก็เป็น ถ้าวันนึง
ย่าไม่มีเงิน ผมอยากรู้นัก จะมีใครโพล่หน้ามาหาย่าที่บ้านไหม จะมีใครคิดถึงย่าไหม ทุกคนอ้างว่ิาติดงาน มาไม่ได้ แล้วไง
ทุกวันนี้ทะเลาะกัน กัดกัน ด้วยเงินแค่เช่าที่ไม่กี่พัน ให้ย่าเก็บไว้กินไว้ใช้ยามแก่ไม่ได้ ที่เป็นที่เดิมของย่า แบ่งให้ลูกๆเท่าๆกันแล้วจะเอายังไงอีก ใช้สิทธิ์ในความเป็นลูก ว่าย่าแบ่งที่ให้แล้ว เงินค่าเช้าต้องเป็นของลูก แต่งไปตั้งแต่อายุ17 18 ไม่เคยกลับมาดูแล ไม่ใส่ใจ ปีๆนึงมาแค่หนสองหน เบื่อครับที่ต้องมานั่งฟังพวกเค้าทะเลาะกัน เรื่องแบ่งไม่เท่ากัน คนนึงได้มากกว่าคนนึงได้น้อยกว่า  เหนื่อยครับ พวกเค้าไม่รู้จักพอ ในสิ่งที่ได้ วันไหนอามาอยู่รวมๆกัน ก็ต้องมทะเลาะกัน คนโน้นไม่ดีคนนี้ไม่ดี