[No spoil เนื้อเรื่องในเรดิโอดราม่า ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องในอนิเมค่ะ]

ตอนแรกเราว่าจะแปลแล้วเอามาลงเรื่อยๆให้ครบทุกตอน แต่เพิ่งไปเสิร์จเจอว่ามีคนแปลไทยไว้อยู่แล้วค่ะ ฮึกๆ
ไหนๆก็นั่งแปลมาตั้งแต่ก่อนปีใหม่ เลยเอาที่แปลแล้วมาแปะเชิญชวนเผื่อใครยังไม่เคยฟังนะคะ
แอบทดสอบพันทิปโฉมใหม่ด้วยนิดนึง อิอิ
ปล.เราแปลจาก อังกฤษ>>ไทย เพราะงั้นอาจจะคลาดเคลื่อนจากญี่ปุ่นนิดหน่อยนะคะ

K Radio Drama 1 : Bar HOMRA

Casts:
※Kusanagi Izumo (Sakurai Takahiro)
※Totsuka Tatara (Kaji Yuuki)
※Yata Misaki (Fukuyama Jun)
※Kamamoto Rikio (Nakamura Yuuichi)
※Kushina Anna (Horie Yui)
※Suoh Mikoto (Tsuda Kenjirou)




ทตสึกะ : K, Radio Drama ep1 : Bar HOMRA

ทตสึกะ : [ฮัมเพลง Circle of Friends]
คุซานางิ : ทตสึกะ อย่าทำเลอะเทอะมากนักนะ
ทตสึกะ : ไม่ต้องห่วงน่า ฉันไม่พลาดตอนทำความสะอาดสมบัติส่วนตัวของฉันหรอกน่า~ นี่~นี่~
คุซานางิ : จะว่าไป ไอ้ของพวกนั้นน่ะทำให้ที่นี่ดูประหลาดนะ ก่อนที่คนอื่นจะเริ่มนินทาโฮมุระ เก็บมันกลับไปให้หมดซะ!
ทตสึกะ : น่าๆ ฉันไม่ใช่คนที่จะทิ้งขว้างของง่ายๆด้วยสิ ของทุกๆชิ้นนี่เต็มไปด้วยความทรงจำของทุกๆคนนะ~
             [ชับ! เสียงตัดต้นไม้] อื้อ! ทรงสวยแล้วล่ะ~
คุซานางิ : บอนไซนี่ก็เต็มไปด้วยความทรงจำกับเค้าด้วยงั้นเรอะ
ทตสึกะ : บอนไซสองต้นนี่ ยาตะจังให้มาเป็นของขอโทษที่เคยทำต้นเก่าหล่นไปน่ะ
             ฉันนี่ช่างเป็นคุณพ่ออารมณ์ร้ายทีี่หาได้ยากในยุคนี้จริงๆเลยน้า~
(*ไปค้นมาเพิ่มเติม ทตสึกะพูดว่า kaminari oyaji เป็นสำนวนญี่ปุ่นโบราณพูดถึงสิ่งน่ากลัวที่ต้องระวังเป็นอย่างมากได้แก่ แผ่นดินไหว ฟ้าผ่า ไฟไหม้และคุณพ่อ)
คุซานางิ : ฉันว่านายเข้าใจคำว่าคุณพ่ออารมณ์ร้ายผิดไปนะ
ยาตะ :  [เปิดประตูร้่านเข้ามา] ไงฮะ!!
ทตสึกะ : โอ้! พูดถึงก็มา..
ยาตะ : อะไรเหรอ
ทตสึกะ : เรากำลังพูดถึงความทรงจำที่มีค่าอยู่น่ะ
คุซานางิ : [พูดแทรกขึ้นมา] กำลังพูดถึงเรื่องการเก็บกวาดข้าวของนี่ตะหาก
ยาตะ : หา?!
คุซานางิ : [รีบตัดบท] มาก็ดีแล้ว ไหนๆก็มาถึงเป็นคนแรก มาช่วยฉันเตรียมอาหารดีกว่า
              พวกนายน่ะชอบออกไปข้างนอกแล้วก็ไปหาอะไรกินข้างนอกนั่น เกรงใจฉันใช่มั๊ยล่ะ
ยาตะ : เปล่าฮะ นั่นน่ะ...
คุซานางิ : [ตบโต๊ะ ปัง!!]
ยาตะ : !!!!!!!!!!
คุซานางิ : เกรงใจฉัน...สินะ
ยาตะ : ฮะ...
ทตสึกะ : [หัวเราะ] ฮ่ะๆๆ พูดอะไรไม่ค่อยคิดเลยนะ ยาตะคุง
ยาตะ : ไม่อยากได้ยินคำนั้นจากนายเลยเฟ้ย!

---------------------------------------------------
ยาตะ : นี่คือ..อาหารกลางวันของมิโคโตะซังเหรอฮะ
คุซานางิ : หือ? ใช่ เป็นรีเควสจากแอนนาน่ะ "ให้เขาทานด้วยนะคะ เขานอนเฉยๆไม่ยอมทำอะไรเลย" แอนนาบอกมางี้น่ะ
ยาตะ : อ้อ~
ทตสึกะ : ข้าวห่อไข่ราดซอสมะเขือเทศ...สำหรับเป็นอาหารกลางวันของคิง ที่จริงฉันว่าถ้าวางพุดดิ้งลงไปข้างๆ นี่มันชุดอาหารกลางวันสำหรับคุณหนูๆชัดๆ!
ยาตะ : ชุดอาหารกลางวันสำหรับคุณหนู....
[ยาตะนึกภาพคิงกับแอนนากำลังทานอาหารชุดคุณหนู]
-มิโคโตะ/แอนนา : ทานละนะครับ/ค่ะ-
ยาตะ : ม่ายๆๆๆๆๆๆๆ
คุซานางิ : นี่ถ้าว่างมากนัก มาช่วยฉันเตรียมพุดดิ้งดีกว่า ถ้าแอนนาได้กลิ่นข้าวห่อไข่เดี๋ยวเธอต้องรีบลงมาแน่ๆ
ยาตะ : [เดินไปเปิดตู้เย็น] พุดดิ้งหนึ่งถ้วยนะ เอ๊ะ? ไม่มีแล้วเหรอฮะ
ทตสึกะ : ฉันกินอันสุดท้ายไปแล้วล่ะ อร่อยสุดๆไปเลยน้า~
ยาตะ : นายนี่มัน ชอบทำอะไรตามใจตัวเองจริงๆเลยนะ
ทตสึกะ : แหม~ [เขิน]
ยาตะ : ไม่ได้ชมเฟ้ย!
คุซานางิ : เฮ้อ! ช่วยไม่ได้นะ งั้นมันน่าจะมีเยลลี่อีกอันแถวๆนั้นไม่ใช่เรอะ
เดี๋ยวก่อน..ไม่ใช่ว่านายกินเข้าไปแล้วนะ
ทตสึกะ : เปล่า พอดีฉันอิ่มแล้วน่ะ
ยาตะ : เฮอะ ตรงนี้มีแต่เยลลี่สตรอเบอร์รี่นะ
คุซานางิ : เอานั่นก็ได้ เอาล่ะ! เสร็จไปสองอย่างแล้ว จัดโต๊ะได้
ยาตะ : คร้าบ~
ทตสึกะ : แล้วก็นี่~ น้ำมะเขือเทศแช่เย็น
คุซานางิ : หา?

----------------------------------------
ยาตะ : [เดินมาวางจาน] อืมม ข้าวห่อไข่ราดซอสมะเขือเทศ เยลลี่สตรอเบอร์รี่ น้ำมะเขือเทศ นี่มัน..มีแต่สีแดง
ทตสึกะ : เสร็จภาระกิจ! ต้องขอบคุณเมนูข้าวห่อไข่ราดซอสมะเขือเทศจากแอนนา อ้อ! แล้วก็ต้องไม่ลืมเยลลี่สตรอเบอร์รี่ด้วย
ยาตะ : นั่นไม่ได้หมายความว่าที่นายกินพุดดิ้งเข้าไปนั่นจะโอเคนะ
[พวกเด็กๆแก๊งค์โฮมุระกลับเข้ามาในร้าน]
คามาโมโตะ : โอ๊ะ! หอมจัง ข้าวห่อไข่ใช่ไหมครับ น่ากินมากเลย แต่.....มีแต่สีแดงแฮะ
ยาตะ : ช่าย~
คุซานางิ : นี่ถ้ามีพริกปาปริก้านะ สงสัยจะมีเมนูใหม่เพิ่มมาอีกอันแน่
ทตสึกะ : นั่นก็น่าสนใจนะ!
คุซานางิ : นั่นฉันพูดเล่นน่ะ
[หัวเราะ]
แอนนา : [เปิดประตูเข้ามา] อรุณสวัสดิ์
ทุกคน : ไง!
ทตสึกะ : เชิญเลยจ้า
แอนนา : ขอบคุณค่ะ..................สีแดง
ทตสึกะ : อื้อ~
คุซานางิ : [ถอนหายใจ] เฮ้อ!
[เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาในห้อง]
มิโคโตะ : โอ้
ทุกคน : ดีครับ!
มิโคโตะ : [เดินเข้ามา นั่งเก้าอี้] หือ.......สีแดงจังนะ
ทตสึกะ : ใช่มั๊ยล่า~~~
[หัวเราะ]
มิโคโตะ : อะไรเรอะ
แอนนา : ไม่รู้สิ แต่ว่า...........ดูน่าสนุกดีนะ
มิโคโตะ : หึ

- End -