วันนี้มีเรื่องเล่ามาคุยกัน
           เรื่องเกิดเมื่อวานตอนบ่ายเกือบๆบ่ายสอง พอดีผมกลับบ้านจากอยู่หอมานานก็นั้งรถเมล์ตามระเบียบครับ สาย84 แอร์แต่วันนี้เจอน้อง หน้าตาค่อนข้างน่ารัก ผมเลยไปนั้งหลังน้อง เนื่องจากเป็นที่สุดท้ายที่ไม่นั้งติดใครซึ่งอยู่มุมขวาหลังสุดของรถ
           เรื่องก็เกิดขึ้นเมื่อมีชายแปลกหน้าท่าทางปกติแต่งตัวสบาย อายุประมาณมานั้งข้างน้องผมสังเกตุได้จากการที่เขาคุยโทรศัพท์เสียงดังมาก
           รถเคลื่อนที่ตามปกติผมนั้งเล่น ipad ของผมไปสักพักผมรับรู้ได้ถึงรัศมีความหื่นแผ่ออกมาชายแปลกจ้องตาไม่กระพริบ สายตาจดจ่อใบหน้าน้องคนสวยและมือถือที่น้องกด  เรื่องกลับเลวร้ายขึ้นอีกเมื่อชายคนนั้นเริ่มขยับตัวเข้าหา น้องคนสวยนั้งงอตัวหลบ ขยับใกล้เรื่อยๆผมจึงสกิตเบาะพิงหลัง แล้วจ้องชายแปลกหน้าด้วยสายตาที่ว่ากูมองอยู่นะเห่ย เหยือข้านะ(ไม่ใช่แหละ) เล่นเองตบเอง
           รัศมีความหื่นกลับสูงขึ้นจ้องหนักกว่าเดิม แต่ชายแปลกหน้าเริ่มถอยห่าง สถานการณ์ดีขึ้น. ทันใดนั้นเองป้าข้องผมก็สกิตผมถามฟิวเจอร์ลงไหน ผมก็พยายามมองทางสักพักเพื่อบอกทางป้า ป้าบอกไม่ได้มาเป็น
เดือนผมไม่ได้มาสาม สี่เดือนเมื่อหันกลับมาพบว่าเกิดเรื่องผิดปกติขึ้นผมหันไปเห็นมือชายแปลกหน้าคนนั้น กำลังลูบต้นขาน้องคนสวยอยู่ผมทนไม่ไหว แต่ไม่ทันทำอะไร เหมือนน้องทนไม่ไหวมากกว่าลุกออกไปเลย ผมก็สงสัยจะลงแล้วเรื่องคงจบเท่านี้
           เรื่องมันไม่จบตรงชายแปลกหน้าลุกตามครับผมก็เลยลุกตามแมร่งเลยคิดในใจ:-)จะเอาใช่ปะ สองจิตสองใจมาด้วยกันป่าว แต่สีหน้าน้องกลัวมากมองกลับหลังมาไอ้นั้นก็เร่งเท้าตาม แต่พอมันหันมาเห็นผมตามมาด้วยเท่านั้นแหละ  แหม่งหนีลงเลย
            เรื่องก็จบเท่านี้น้องคนสวยลงเดอะมอลล์ ไอ้โรคจิตลงไหนไม่รู้ แต่เห็นบอกหนองแขมอยู่ห่างอย่างห่วงๆเด๋วโดนบอกพวกเดียวกันหรือหาว้าโรคจิตแค่นี้น้องเขากลัวมากพอแล้ว

มาเราเตือนสาวๆนะครับผมไม่ค่อยชอบหาเรื่องใส่ตัวเท่าไร. เคยเจอโรคจิตเยอะอย่างมากก็มอง (ใส่เปิดให้มองด้วยแหละ). แต่น้องคนนี้แต่งตัวมิตชิต กางเกงยีนขายาวยังโดน

จึงมาเตือนจร้า. ทั้งๆที่ไม่ชอบอ่านนิยายนะเนียเหมือนนิยาเลย