บ้านเราไม่เคยมีสัตว์เลี้ยง แม้ว่าจะเป็นปลาหางนกยูงยังไม่เลี้ยงด้วยซ้ำ
ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ไม่มีคนดูแล ไม่มีบริเวณบ้าน เป็นภาระผูกพันธุ์ระยะยาว ฯลฯ
แต่ปัจจุบันเมื่ออะไรหลายๆอย่างค่อนข้างพร้อม มีบ้านมีเงินมีเวลา ทำให้สมาชิกในบ้านเกิดอยากเลี้ยงหมาขึ้นมา

ซึ่งเราเป็นฝ่ายคัดค้านเพราะมันน่ารักก็จริงแต่ก็เป็นภาระมากๆ

ไหนจะวัคซีนป้องกันโรคทุกปี หยอดยาป้องกันเห็บหมัดไรทุกเดือน
ฉีดยาป้องกันพยาธิหนอนหัวใจ ถ่ายพยาธิทุก3/6 เดือน ไหนจะอบรมเลี้ยงดูให้รู้จักขับถ่ายเป็นที่
ไม่ดื้อไม่กัดคนและข้าวของ ออกกำลังกายทุกอาทิตย์

ค่าใช้จ่ายก็มาก เช่น อาหารชนิดที่มีคุณภาพหน่อยสำหรับเรามันค่อนข้างแพงเลย
ให้กินพวกcommercial diet ก็กลัวว่าจะไม่ดีต่อสุขภาพมันในระยะยาว หมาเพื่อนบ้านเพิ่งโดนหมาใหญ่กัดไป
อาการหนักมาก หมดไปสี่หมื่น ซึ่งค่าใช้จ่ายที่ไม่คาดคิดพวกนี้ก็มาก
เวลาเจ็บป่วยขึ้นมา เลี้ยงมันแล้วก็ต้องรัก ดิ้นรนกันหามาให้ได้ บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร

ยิ่งถ้าหมาที่รับมาเลี้ยงมันนิสัยไม่ดีเช่น ชอบกัดคน ชอบทำลายข้าวของ อึไม่เป็นที่เป็นทาง
สุขภาพจิตคงเสียแน่ๆ ถ้าต้องวุ่นวายแก้ไขปัญหาพวกนี้
คนที่อยากเลี้ยงก็บอกว่ามันน่ารักอย่างนู้นอย่างนั้น แต่ภาระพวกนี้เป็นของเราแน่ๆ แค่คิดก็สยองแล้ว
อีกอย่างนึงเรากลัวรักมัน อายุมันไม่ได้ยาวนานอะไร คงเสียใจมากถ้าเกิดตายขึ้นมา
ขนาดแมวเพื่อนบ้านเป็นเปอร์เซียที่ชอบมาเล่นที่บ้านบ่อยๆตายเรายังร้องไห้และคิดถึงเค้าบ่อยๆเลย จนตอนนี้ก็ยังคิดถึงอยู่

แต่เหมือนกับคนที่เค้ารับมาเลี้ยงก็รับแบบง่ายๆเลย เดินๆอยู่เห็นหมาถูกชะตาก็ซื้อมาเลี้ยงอย่างนั้น
มองทุกอย่างง่ายดาย หรือว่าเราเยอะเกินไป หรือเพราะเป็นตัวเเรกก็เลยคิดมาก
อยากรู้ว่าเพื่อนๆคิดยังไงตอนที่รับสุนัขตัวเเรกมาเลี้ยง
หรือว่าค่อนข้างคุ้นเคยเพราะที่บ้านเลี้ยงสุนัขมาแล้วตั้งแต่เด็กๆคะ
อย่างเพื่อนเราที่บ้านเลี้ยงสุนัขเลี้ยงแมวมาตั้งแต่ตัวเองยังไม่เกิดด้วยซ้ำ
เพราะอย่างยี้รึเปล่าไม่ทราบทำให้ตัดสินใจเลี้ยงมันได้ง่ายๆ

อยากรู้มากๆว่าคนที่บ้านไม่เคยเลี้ยงอะไรมาก่อนอย่างเราตอนแรกรับเลี้ยงหมาคิดยังไง
และต่อมาหลังเลี้ยงมาซักระยะแล้วรู้สึกยังไงคะ
รู้สึกว่าตัวเองคิดผิดรึเปล่า

ขอบคุณทุกคนที่ช่วยตอบค่ะ