คนที่ไม่เคยมีแฟนตอนวัยรุ่น มาเริ่มรู้จักความรักจริงๆ จังๆ เอาเมื่อตอนเรียนจบ แอบรักผู้ชายคนแรก ก็ดันมีครอบครัว มีลูกที่น่ารัก พออยากทำความรู้จักกับหนุ่มโสดๆ ก็ผิดหวังร่ำไป  แต่ทำไมชีิวิตถึงได้พัวพันแต่กับคนมีครอบครัว มีเจ้าของ ซึ่งไม่อยากจะไปแย่งชิงของใคร มุ่งมั่นตั้งใจ รักชอบ รู้สึกอย่างไร ก็ไม่ไขว่คว้ามาเป็นของตัวเอง... ดิฉันคิดว่า ดิฉันคงไม่มีวาสนา ที่จะมีรักที่มั่นคง ผูกพัน รวมกันเป็นครอบครัวแน่นอนค่ะ รู้สึกเหนื่อยและท้อใจ เหมือนคนปลงตกกับชีวิต และไม่อยากเริ่มรักใครใหม่ กลัวความผิดหวังที่มันเกิดขึ้นทุกทีและร่ำไป ฟังเพลง "โปรดส่งใครมารักฉันที" ทีไร เศร้าในหัวใจเหลือเกิน
ปล.ไม่ได้บ้านะคะ แค่พรรณาให้ฟังเฉยๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับกำลังใจ ให้สาวโสด วัยใกล้ 35  ที่ตลอดชีวิตที่ผ่านมา เรียกว่า "คนไม่มีแฟน" 555