เรื่องมีอยู่ว่า เรากับสามีเข้ารับการรักษาผู้มีบุตรยากตั้งแต่ต้นปี 55 ก็ไม่ประสบความสำเร็จ
คุณหมอแจ้งว่าอายุ 40 ไข่จะน้อยให้เราทำเด็กหลอดแก้ว ซึ่งช่วงที่เราใส่ตัวอ่อนเราต้องนอน
บนเตียง 2 วีค ห้ามเดินเยอะ ห้ามขึ้นบันได ช่วงใส่ตัวอ่อนแล้วต้องนอนมันเป็นเวลาเดียวกับที่
เพื่อนสนิทแต่งงาน เราตั้งใจว่าจะไปโดยซื้อชุดเตรียมไว้แล้ว แต่ติดว่าต้องทำเด็กหลอดแก้ว
คุณหมอเองก็บอกว่า คลีนิคปิดรับทำเด็กหลอดแก้ววันที่ 25 พย ถ้าไม่ทำตอนนี้รอไปอีกครั้งคือ
หลังปีใหม่ เรากับสามีจึงเลือกทำเด็กหลอดแก้วก่อน

สาเหตุนี้ ทำให้เราไม่สามารถไปงานแต่งงานเพื่อนได้ ทางครอบครัวเราบอกว่าเราน่าจะต้องดูแล
ร่างกายเราให้ดีที่สุด เพราะค่าใช้จ่ายในการทำเด็กหลอดแก้วเยอะ เวลาที่ใช้ในการหาหมอ และสำคัญที่สุด
คือจิตใจของเราเอง ถ้าไม่ติดเราเองจะเสียใจและโทษตัวเองว่ารู้งี้ไม่ไปดีกว่า ครอบครัวบอกว่าเพื่อนต้องเข้าใจ

เราเองเลือกที่จะไม่บอกทุกคนว่าทำเด็กหลอดแก้วเพราะกลัวทุกคนจะถามว่าติดมั้ย กลัวเค้าลุ้นแล้วเราเครียด
เรื่องนี้จึงรู้แค่คนในครอบครัว กับเพื่อนสนิทคนนี้เราบอกเค้าว่า เราไปงานแต่งงานเค้าไม่ได้เพราะเราผ่าตัดไข่
ออกมา ซึ่งก็ผ่าตัดเอาไข่ออกมาจริงๆ มันเป็นกระบวนการของการทำเด็กหลอดแก้ว คุณหมอไม่ให้เดินเยอะ เพื่อนบอกว่าอยากให้มา งานแต่งงานเค้าสำคัญมากเราเป็นเพื่อนสนิทไม่มาได้ไง เราพยายามบอกว่าไปไม่ไหว
สามีไม่ให้ไปเพราะคุณหมอสั่งห้ามเดิน ห้ามขึ้นบันได เราบอกไปไม่ได้จริงๆนะ ไว้ฉลองกันตอนเราแข็งแรงนะ

สรุป ตอนนี้เราท้องแล้วค่ะ และเพื่อนสนิทก็เลิกคบกับเราไปแล้ว วันแต่งงานเค้าเราส่ง line แสดงความยินดีไป เค้าไม่เปิดอ่าน ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ติดต่อ

เราก็ไม่สบายใจนะคะ คบกันมาเป็นสิบปี ทำไมไม่เข้าใจเราเลยว่าคนที่อยากมีลูกอ่ะ มันทรมานขนาดไหน เรามีลูกยากก็อยากทำให้ดีที่สุด ปกติเราอยู่แต่ในชานเรือนนะคะ แต่คิดว่าเป็นปัญหาชีวิต จึงมาตั้งกระทู้ที่นี่ค่ะ

เพื่อนๆว่าเราควรโทรง้อเพื่อนต่อไป หรือเฉยๆไปเลยดีคะ