จากหัวข้อนะคะ

ตอนนี้ เราอายุ ๒๕ แล้ว ไม่เคยรู้เลยว่า ความรัก มันเป็นยังไง
ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยคบใคร มีแต่คนที่ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป
(ซึ่งหลายคนก็ทำให้เราเสียความรู้สึก ไม่น้อย)

จนเราได้รู้จัก น้องคนนึง อายุน้อยกว่าเรา ๓ ปี

คุยกันได้ ครึ่งเดือน น้องก็ ขอเราเป็นแฟน
เราก็ ปฏิเสธ มาตลอด  อ้างไปต่างๆนานา

แต่ก็ทน คำอ้อนของน้องไม่ไหว (เรารักเด็ก เป็นทุนเดิม แหะๆ)
บวกกับ เราก็อายุเท่านี้แล้ว เลยอยากลองคบใครดู ซักคน
ไม่ได้คิดว่าน้องเค้าจะจริงจัง ไม่ได้คิดว่าจะคุยกันนาน
(เพราะเราก็ไม่เคยคุยกะใครได้นาน)

ถึงตอนนี้ เราก็คบกันมา สามเดือนแล้ว
ไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะน้อง ต้องไปเป็นทหารเกณฑ์

น้องบอกรักเราทุกวันตั้งแต่คบกัน (ซึ่งเราไม่ค่อยเชื่อ เพราะคิดว่า มันเร็วไปมั้ยที่จะรู้สึกแบบนั้น ) เคยถาม น้องไปเหมือนกันว่า ไม่คิดว่าเร็วไปหรอ น้องบอกว่า "สำหรับผม ไม่เร็วหรอกพี่" เราไม่เคยแน่ใจเลย ว่าที่น้องบอกว่า มันเป็นความรักจริงๆหรือเปล่า

น้องบอกว่า ไปอยู่ที่นั่น จะโทรมาทุกวัน
เค้าก็โทรมาทุกวัน จริงๆ  วันนึงอาจมากกว่า สองครั้งด้วยซ้ำ
เรารู้สึกดี นะ ดีมากด้วย แต่ถ้า ถามว่า รักมั้ย
เราไม่รู้อะค่ะ

น้องก็ ถามเราเหมือนกัน ถามทุกวันด้วยว่า "รักเค้ามั้ย"
เราตอบไม่ได้อะ  แต่บางครั้งก็ตอบไป เพราะกลัวน้องจะเสียใจ
น้อยใจ  ก็บอกว่า รัก โดยที่ไม่รุ้ว่าความรุ้สึกที่มี มันรักจริงๆหรือเปล่า

แต่ถ้าถามว่า รู้สึกยังไง   รู้สึกดีมาก  คิดถึงเค้าทุกวัน คิดถึงเค้าตลอด
อยากเจอ อยากอยู่ด้วย
เคยคิดที่จะไม่รับสายเค้า แต่ก็ทำไม่ได้ แค่สองสามมิสคอล ก็ต้องรับแล้ว
เพราะรู้สึก แปล๊บๆทีใจตัวเอง
ปีใหม่นี้ นัดไปเที่ยวด้วยกัน ก็ นับถอยหลังรอ อยากเจอเร็วๆ

แบบนี้มันเรียกว่า "รัก" หรือเปล่า อะคะ

แต่ มันก็มีบางอารมณ์ที่ เบื่อๆ ไม่อยากคุย

เราเป็นคนปากแข็งด้วยแหละ
รู้สึกอะไร ไม่ค่อยกล้าพูด
อีกอย่าง เราคิดว่าเรายังรู้จักน้อง ไม่ดีพอ
เราไม่อยากใช้คำนั้นเปลือง
เคยถามน้องว่า ทำไมต้อง ถามทุกวัน
น้องก็บอกว่า "จะได้มั่นใจ ว่าแฟนเรายังรักเราอยู่"
(น้องคงกลัวเราคุยกับคนอื่นมั้ง)
แต่ ตั้งแต่คบกับน้อง เราก็ไม่ได้คุยกับใครเลย
คนที่จีบเราก็ปฏิเสธ ไปหมด
เพราะ ไม่อยากนอกใจแฟน

สับสนค่ะ  ใครก็ได้ แนะนำที