จากคำแนะนำของ พี่ป้าน้าอาของมุฉี เราก็เริ่มเดินทางด้วยใจตุ้มๆ ต้อมๆ (ของแม่มุฉี) ขนข้าวของทุกอย่างของลูก เท่าที่จะขนได้  แต่ด้วยขนาดของรถยนต์เล็ก จึงต้องให้มุฉีอยู่ในกรงที่รองด้วยหนังสือ กระป๋องโก๋แก่ ฯลฯ เพื่อให้พื้นเบาะเป็นระนาบเดียวกับพื้น (ลูกจะได้ไม่เครียดว่าพื้นเอียง)