ใกล้วาระการย้ายสับเปลี่ยนของเหล่าข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษาอีกแล้ว ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่นั่งรอเวลาการย้ายในเดือนกุมภาพันธ์ที่จะมาถึงนี้ เกิดความรู้สึกปลงตกกับชีวิตการทำงานอย่างมาก ไม่มีความสุขในการทำงานจากที่เคยคิดว่า การย้ายกลับมาสอนที่บ้านเกิดในสภาพแวดล้อมที่เคยใช้ชีวิตในวัยเยาว์มา ภูมิใจและยังตรึงใจกับการสอนของครูในสมัยที่เราเป็นเด็ก ทิ้งความเจริญทางเทคโนโลยี ทิ้งเพื่อนร่วมงานที่แสนดี เพื่อมายื่นโอกาสให้เด็กที่อยู่ไกลๆ แต่มาแล้วกับมาล้างอุดมการณ์ไปเสียสิ้น มาเจอเพื่อนร่วมงานที่ทำงานแบบนั่งนับแม้แต่สลึงของเงินเดือนที่หลวงจ่าย แต่เวลาทำงานไม่เข้าสอน ทิ้งเด็ก ทิ้งคาบสอน หยุดงานต่อเนื่องเป็นอาทิตย์เพียงแค่เอาเวลางานไปเพื่อสนองความสุขส่วนตัว แล้วก็ทิ้งภาระคาบสอนไว้ให้เรา โดยที่เราก็รับสอนไปแม้มันจะไม่ใช่วิชาเอกของเรา แต่ด้วยความที่ต้องกระทำตามจรรยาบรรณของครู มันก็ไม่หนักหนา แต่ความรู้สึกอีกอย่างคือป้อนเท่าไหร่เด็กไม่กินไม่กลืน มันต่างกับ ร.ร.เก่าโดยสิ้นเชิง การสอนดูสนุกสนานมากที่นั่น แต่ที่นี่เหมือนอยู่อีกโลกโดยแท้  จึงคิดว่า จะย้ายไปสามจังหวัดพื้นที่สีแดงซะเลยคราวนี้ ไปเพื่อเป็นครู ไปยื่นโอกาสให้เด็กที่ต้องการครูต้องการโรงเรียนน่าจะดีกว่า จะตายหรือไม่ ไม่สำคัญเพราะคนเราทุกคนเกิดมาก็หนีความตายไม่พ้นอยู่ดี เรื่องเงินเสี่ยงภัยกับปีทวีคูณเป็นเรื่องที่คนอื่นมองมาว่าอาจจะเป็นสาเหตุให้เราเขียนย้ายไป แต่ไม่ใช่เลยเราเบื่อการวางตัวของครูที่นี่ แล้วก็เบื่อที่ต้องเก็บความรู้ไว้กับตัวโดยที่หยิบยื่นไปเท่าไหร่เด็กก็ไม่ต้องการ ต้องการแค่เล่นเฟส เล่นเกมส์คอมไปวันๆ แล้วเราจะตั้งใจเรียนคว้าเกียรตินิยมมา หรือเราจะทำตัวกลมกลืนแบบคนอื่นรับเงินหลวงกินไปวันๆดี อยากได้ความคิดจากพี่ๆเพื่อนๆในห้องนี้นะคะ ถ้าคุณเป็นครูคุณจะไปสามจังหวัดพื้นที่สีแดงกันหรือไม่