.... " หวิวลมไผ่ " ....

หวีดหวิว ลมหนาว พัดผ่าน
สะท้าน ระริก ไผ่ไหว
อิ๊ดอ๊าด อิ๊ดอ๊าด เสียดไกว
โอนไป ตามลม พัดมา

ใบไผ่พริ้ว ระริก ระรื่นเห็น
สายลมเย็น พริ้วออดไผ่ อ่อนโอนหา
สีน้ำตาล แซมเขียว ระรื่นตา
ใบโรยลา ร่วงลอย ปลิวตามลม

กลางดงไผ่ หลากกอ ไผ่ชูลำ
ไร้ฝนฉ่ำ .. ต้านลมหนาว กราวผสม
เสียงไผ่เสียด สีกัน พาภิรมย์
ใบสะสม ทับถมพื้น ดาดดื่นตา

จากหน่อไม้ ชูลำต้น เป็นไผ่ใหญ่
แจ่มสดใส เขียวสด รื่นหรรษา
ไผ่ต้นแก่ แซมน้ำตาล ไกวอ่อนล้า
ประสานป่า ดงไผ่ .. พารื่นรมย์

ระลอกน้ำ พริ้วหาฝั่ง ลำธารใหญ่
กลางดงไผ่ ใสสด .. สุขสะสม
โน่นนกน้อย เริงร่า ถลาลม
สานผสม ธรมชาติ พิลาศใจ

หมู่ผีเสื้อ ขยับปีก สีสดสวย
หอมระรวย กลิ่นไอดิน กลิ่นไอไผ่
สายลมเย็น พริ้วผ่าน ระริกใบ
กลางดงใหญ่ ไผ่หลากกอ .. กลางมนต์ธรรม(ธรรมชาติ)

.... " เสียงรำพึง " ....