เกิดมาพร้อม ห้อมล้อมด้วย วาสนา
ทั้งยศฐา   บรรดาศักดิ์   มากศฤงค์
ชาติตระกูล หนุนนำ อำนาจดึง
โอกาสจึง  ถึงตนได้ อย่างง่ายดาย

            ทั้งชีวิต คิดว่ามี คนดีช่วย
โชคอำนวย  อวยตำแหน่ง แบ่งเส้นสาย
พูดพลั้งผิด คิดสับสน ทำคนตาย
ยังไม่อาย แถมใช้ด้าน ต่อต้านคน

           ทุกวันนี้ ยังมีสุข สนุกไหม
ตรงหัวใจ เต้นได้ดัง ครั้งกี่หน
จะรู้ซึ้ง ถึงอกใจ   ไหม้ทุกข์ทน
ผู้สูญเสีย บุคคล ที่รักไป

           ยุติธรรม  ความจริง สิ่งพิสูจน์
คำที่พูด  หลุดปากนั้น มันเหลวไหล
หรือเป็นคำ พร่ำเพ้อ เจ้อไปไกล
สักวันใคร ได้เห็น เป็นรู้กัน

           สำนึกบ้าง หากยังเป็น เช่นมนุษย์
ส่วนลึกสุด จุดใด ยังไม่ผัน
มอบโอกาส จัดการใจ ไม่ภาคทัณฑ์
ก่อนจะสาย เกินวัน หันกลับตัว