ผมเป็นคนหนึ่งที่โตมากับหนังเรื่องนี้ ครั้งแรกที่ได้ดูอเมริกันพาย ตอนนั้นอยู่ประมาณมัธยม และก็มาถึงตอนนี้เรียนจบทำงานแล้วมาห้าหกปีได้ ก็ได้ดู Reunion อีก ยอมรับว่าหนังเรื่องนี้ทำให้ผมน้ำตาซึมเล็กน้อยผสมกับความฮา ที่น้ำตาซึมนั้นไม่ใช่อะไรหรอกครับ มันทำให้ผมระลึกถึงช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุดในชีวิตคือ สมัยมัธยม กับเพื่อนๆนี่ละ หนังเรื่องนี้ทำให้ผมสะท้อนได้ว่า สมัยเรายังเด็กนั้น เรามีเกราะป้องกันที่เรียกว่า พ่อแม่ หน้าที่เราก็เลยมีแค่เรียน เล่นสนุกไปวันๆและฝันถึงอนาคต อนาคตของเด็กทั่วไปก็อยากเป็นนู่นนี่นั่นที่สวยหรูหลายๆแบบ  พอมาวันนึงที่เราต้องเติบโตและหลุดออกมาจากเกราะป้องกันของเรา เราก็ต้องมาเผชิญกับโลกแห่งความจริง  โลกแห่งความจริงที่มันอาจไม่สวยหรูอย่างที่เราคาดหวังไว้แบบตอนเด็กๆ  ตัวหนังสะท้อนออกมาได้ดีเลยว่าชีวิตคนเรา เช่น สตีฟเลอร์เด็กๆเป็นตัวป่วนหนุ่มฮอท พอเข้าวัยทำงานสุดท้ายก็ต้องเผชิญโลกแห่งความจริง ตื่นเช้ามาทำงานทำๆๆๆ เย็นกลับบ้าน ชีวิตวนไปวนมาซ้ำๆ ไม่แปลกแหวกแนวเหมือนสมัยวัยรุ่น  หรือชีวิตรักของแต่ละคนที่เด็กๆวาดหวังไว้สวยหรูแต่พอโตมามันก็ไม่ใช่จะราบรื่นเสมอ  และตัวหนังได้สะท้อนสิ่งหนึ่งที่ประทับใจสำหรับผมคือ มิตรภาพระหว่างเพื่อนไม่มีวันแปรเปลี่ยน  

ปล. ผมเขียนอะไรไปอาจดูแปลกๆหน่อยนะครับ เป็นคนที่ใช้ภาษาเขียนไม่ค่อยเก่ง  อยากให้เพื่อนๆได้แชร์ความรู้สึกหลังจากได้ดูหนังเรื่อนี้กันครับ  ส่วนตัวผมนั้นชอบมากครับ ^^