เกิดคิดถึงผลงานของพระเอกฝีมือดี คุณตั้ว ศรันยู เลยไปนั่งดูโดมทองย้อนหลังจนจบ ดูแล้วก็ยังประทับใจละครเรื่องนี้เหมือนที่เคยประทับใจไม่เปลี่ยนแปลง
เรื่องแรกที่ต้องขอพูดถึงคือ เพลงประกอบ ที่ขับร้องโดยพระ-นาง ศรันยู น้ำผึ้ง ทั้งเนื้อหาของเพลงและทำนองช่างเป็นอะไรที่กินใจ ตรงตามเนื้อเรื่อง และไพเราะมากๆ น้ำเสียงของทั้งสองคนฟังแล้วอิน โดยเฉพาะเมื่อฟังตอนที่ดูละคร
เรื่องฉาก บ้านโดมทองช่างเป็นสถานที่ที่อลังการสมกับเป็นบ้านของคุณอดิศวร์ ผู้ยิ่งใหญ่ และในขณะเดียวกันก็ดูลึกลับสมกับเนื้อเรื่อง อยากแอบติละครเดี๋ยวนี้บางเรื่องที่ใช้สถานที่ถ่ายทำไม่ค่อยลงทุนเท่าไหร่ เราว่าโลเกชั่นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คนดูละครอิน โดยเฉพาะคนที่อ่านนิยายมาแล้ว
ไฮไลท์ของตัวละคร เราว่าคือบทคุณย่า ที่แสดงได้น่ากลัวมาก ณ เวลาที่คุณมารศรีแสดงบทนี้ ท่านก็แก่แล้วจริงๆ แต่ฝีมือของท่านไม่ตก เราดูเรื่องนี้แล้วรู้สึกเกลียดคุณย่าจริงๆ จังๆ นึกไปถึงบ้านไหนที่มีคนแก่ที่เอาแต่ใจแบบนี้คงปวดหัวไม่เบา
บทพระเอก โดยคุณตั้ว อันนี้นอนมาแบบโนคอมเม้นต์ แสดงในบทที่อายุมากกว่านางเอกได้พอเหมาะพอเจาะ ไม่ขัดเขิน ดูน่ารักเคลิบเคลิ้ม ไม่รู้สึกว่าคุณอดิศวร์กินเด็กแม้แต่น้อย โดยเฉพาะสายตาเวลาที่มองนางเอก อะไรมันจะหวานขนาดนั้น หรือสายตาเวลาที่กลัวว่าจะสูญเสียนางเอกไป ดูแล้วน่าสงสาร ทั้งที่บทนี้ชวนให้หมั่นไส้พระเอกไม่น้อย แต่เพราะฝีมือ เราเลยหมั่นไส้คุณอดิศวร์ไม่ลง
บทนางเอก โดยคุณน้ำผึ้ง ตอนนั้นน้ำผึ้งยังใสอยู่มาก น่ารักโดยเฉพาะเวลาอ้อนคุณอดิษ แบบนี้จะไม่ให้รักให้ลงก็เกินไป แต่น้ำเสียงบางครั้งมันออกจะไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำเท่าไหร่ แต่การแสดงดีก็ผ่านไปได้
บทเข้าพระเข้านางของคู่นี้ช่างเป็นอะไรที่เคมี ชีวะ ได้อีก เป็นพระนางต่างวัยที่เคมีเข้ากันมากๆ ตอนเห็นทั้งคู่ครั้งแรกในมนต์รักลูกทุ่ง ยังไม่คิดว่าเข้ากัน จนดูไปดูมา น่ารักเว้ย พอมาถึงโดมทองนี่ ไม่ต้องสงสัยในเคมีเลย อีกอย่างก็คือการเขียนบททของคู่นี้ มันไม่งอนกันมากจนน่ารำคาญ แต่ก็ไม่ได้คล้อยตามจนไม่อยากลุ้น ทั้งสองคนมีทะเลาะกันบ้างเพราะความเห็นต่างกัน และความไม่เข้าใจเพราะวิรงรองคิดว่าอดิศวร์เจ้าแผนการ แต่เพราะความที่คุณอดิษรักวิรงรองมาก บทสรุปของการทะเลาะดูเหมือนวิรงรองจะเสียเปรียบคุณอดิศวร์อยู่เรื่อยๆ
มีอยู่ฉากหนึ่งในรถ ที่ทั้งสองคนกำลังทะเลาะกัน แล้วคุณอดิศวร์ก็ยื่นหน้าเข้ามาๆ จนวิรงรองบอกว่า "นี่เรากำลังทะเลาะกัน" คุณอดิศวร์บอกว่า "เหลวไหลน่า" จากนั้นก็...จ๊วบ! อิอิ
อีกสองตัวละครที่คิดว่าน่ารำคาญคือ บทเจ้าลานนาเพื่อนของวิรงรองที่แม่ชีกิ๊ก มยุริญ เล่น กับบทพิชญ์ ของคุณสุรวุฒิ แฟนเก่าของวิรงรอง ไม่แน่ใจว่าในนิยายประมาณไหน แต่ในละครเราออกจะรำคาญลานนาหน่อยๆ เพราะเธอดูจุ้นจ้านเรื่องส่วนตัวของเพื่อนไปนิด (แต่ทั้งหมดก็เพราะรักเพื่อน) แต่ส่วนตัวเราคิดว่ามันมากไป ดูลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเพื่อนเกินไป
บทแสงแขโดยคุณกิ๊ก สุวัจนี ตอนนั้นคุณกิ๊กสวยมาก และยังไม่ตาโตเท่าตอนนี้ ฮ่าๆ คุณกิ๊กก็เล่นดีตามปกติ บทมันไม่โดดเด่นมาก แต่ชอบที่เธอสวย
อุสา โดยคุณกชกร สวยอีกคนเหมือนกัน แต่เรื่องนี้หน้าตาออกจะอมทุกข์ทั้งเรื่องเพราะต้องถูกคุณย่ากดขี่ และคุณอดิษก็ยังไม่ยอมให้รักกับคนรัก คุณเงาะแสดงได้น่ารักระดับหนึ่ง
ละครมีการตัดสลับอดีตกับปัจจุบันเป็นช่วงๆ แต่ก็กลมกลืนตามสถานการณ์ แถมฉากย้อนอดีตบางฉากก็ทำเราหลอนจริงๆ แม้ว่าจะกลับมาดูอีกครั้งและอีกครั้ง
บทคุณย่าในอดีตแสดงโดยคุณบี วัลวิภา ก็ดูกลมกลืมกับคุณย่าตอนแก่ บทท่านเจ้าคุณ คุณตั้วแสดงได้ชัดเจนถึงความแตกต่างจากคุณอดิศวร์
โดยรวมของละครเรื่องนี้สวยงาม โรแมนติก กลมกล่อม ดูแล้วเพลิน ให้ความรู้สึกว่าโปรดักชั่นดีกว่าละครสมัยนี้หลายๆ เรื่อง อยากให้ดาราวีดีโอกลับไปทอปฟอร์มแบบนั้นอีกจัง เรายอมรับว่าเราโตมากับละครของค่ายนี้ และยังอยากเห็นละครดีๆ จากค่ายนี้อีก เราไม่ยึดติดช่อง ตราบใดที่มีละครดีๆ ให้เราดู เราก็ดูได้ทุกช่อง
หวังว่าคงไม่ยาวจนเกินไปนะคะ ใครมีความประทับใจในละครเรื่องนี้ก็มาร่วมด้วยช่วยกันฟินนะคะ อย่าเก็บไว้คนเดียว อิอิ
"โดมทอง" อีกหนึ่งผลงานชิ้นโบแดงของดาราวีดีโอ
เรื่องแรกที่ต้องขอพูดถึงคือ เพลงประกอบ ที่ขับร้องโดยพระ-นาง ศรันยู น้ำผึ้ง ทั้งเนื้อหาของเพลงและทำนองช่างเป็นอะไรที่กินใจ ตรงตามเนื้อเรื่อง และไพเราะมากๆ น้ำเสียงของทั้งสองคนฟังแล้วอิน โดยเฉพาะเมื่อฟังตอนที่ดูละคร
เรื่องฉาก บ้านโดมทองช่างเป็นสถานที่ที่อลังการสมกับเป็นบ้านของคุณอดิศวร์ ผู้ยิ่งใหญ่ และในขณะเดียวกันก็ดูลึกลับสมกับเนื้อเรื่อง อยากแอบติละครเดี๋ยวนี้บางเรื่องที่ใช้สถานที่ถ่ายทำไม่ค่อยลงทุนเท่าไหร่ เราว่าโลเกชั่นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คนดูละครอิน โดยเฉพาะคนที่อ่านนิยายมาแล้ว
ไฮไลท์ของตัวละคร เราว่าคือบทคุณย่า ที่แสดงได้น่ากลัวมาก ณ เวลาที่คุณมารศรีแสดงบทนี้ ท่านก็แก่แล้วจริงๆ แต่ฝีมือของท่านไม่ตก เราดูเรื่องนี้แล้วรู้สึกเกลียดคุณย่าจริงๆ จังๆ นึกไปถึงบ้านไหนที่มีคนแก่ที่เอาแต่ใจแบบนี้คงปวดหัวไม่เบา
บทพระเอก โดยคุณตั้ว อันนี้นอนมาแบบโนคอมเม้นต์ แสดงในบทที่อายุมากกว่านางเอกได้พอเหมาะพอเจาะ ไม่ขัดเขิน ดูน่ารักเคลิบเคลิ้ม ไม่รู้สึกว่าคุณอดิศวร์กินเด็กแม้แต่น้อย โดยเฉพาะสายตาเวลาที่มองนางเอก อะไรมันจะหวานขนาดนั้น หรือสายตาเวลาที่กลัวว่าจะสูญเสียนางเอกไป ดูแล้วน่าสงสาร ทั้งที่บทนี้ชวนให้หมั่นไส้พระเอกไม่น้อย แต่เพราะฝีมือ เราเลยหมั่นไส้คุณอดิศวร์ไม่ลง
บทนางเอก โดยคุณน้ำผึ้ง ตอนนั้นน้ำผึ้งยังใสอยู่มาก น่ารักโดยเฉพาะเวลาอ้อนคุณอดิษ แบบนี้จะไม่ให้รักให้ลงก็เกินไป แต่น้ำเสียงบางครั้งมันออกจะไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำเท่าไหร่ แต่การแสดงดีก็ผ่านไปได้
บทเข้าพระเข้านางของคู่นี้ช่างเป็นอะไรที่เคมี ชีวะ ได้อีก เป็นพระนางต่างวัยที่เคมีเข้ากันมากๆ ตอนเห็นทั้งคู่ครั้งแรกในมนต์รักลูกทุ่ง ยังไม่คิดว่าเข้ากัน จนดูไปดูมา น่ารักเว้ย พอมาถึงโดมทองนี่ ไม่ต้องสงสัยในเคมีเลย อีกอย่างก็คือการเขียนบททของคู่นี้ มันไม่งอนกันมากจนน่ารำคาญ แต่ก็ไม่ได้คล้อยตามจนไม่อยากลุ้น ทั้งสองคนมีทะเลาะกันบ้างเพราะความเห็นต่างกัน และความไม่เข้าใจเพราะวิรงรองคิดว่าอดิศวร์เจ้าแผนการ แต่เพราะความที่คุณอดิษรักวิรงรองมาก บทสรุปของการทะเลาะดูเหมือนวิรงรองจะเสียเปรียบคุณอดิศวร์อยู่เรื่อยๆ
มีอยู่ฉากหนึ่งในรถ ที่ทั้งสองคนกำลังทะเลาะกัน แล้วคุณอดิศวร์ก็ยื่นหน้าเข้ามาๆ จนวิรงรองบอกว่า "นี่เรากำลังทะเลาะกัน" คุณอดิศวร์บอกว่า "เหลวไหลน่า" จากนั้นก็...จ๊วบ! อิอิ
อีกสองตัวละครที่คิดว่าน่ารำคาญคือ บทเจ้าลานนาเพื่อนของวิรงรองที่แม่ชีกิ๊ก มยุริญ เล่น กับบทพิชญ์ ของคุณสุรวุฒิ แฟนเก่าของวิรงรอง ไม่แน่ใจว่าในนิยายประมาณไหน แต่ในละครเราออกจะรำคาญลานนาหน่อยๆ เพราะเธอดูจุ้นจ้านเรื่องส่วนตัวของเพื่อนไปนิด (แต่ทั้งหมดก็เพราะรักเพื่อน) แต่ส่วนตัวเราคิดว่ามันมากไป ดูลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเพื่อนเกินไป
บทแสงแขโดยคุณกิ๊ก สุวัจนี ตอนนั้นคุณกิ๊กสวยมาก และยังไม่ตาโตเท่าตอนนี้ ฮ่าๆ คุณกิ๊กก็เล่นดีตามปกติ บทมันไม่โดดเด่นมาก แต่ชอบที่เธอสวย
อุสา โดยคุณกชกร สวยอีกคนเหมือนกัน แต่เรื่องนี้หน้าตาออกจะอมทุกข์ทั้งเรื่องเพราะต้องถูกคุณย่ากดขี่ และคุณอดิษก็ยังไม่ยอมให้รักกับคนรัก คุณเงาะแสดงได้น่ารักระดับหนึ่ง
ละครมีการตัดสลับอดีตกับปัจจุบันเป็นช่วงๆ แต่ก็กลมกลืนตามสถานการณ์ แถมฉากย้อนอดีตบางฉากก็ทำเราหลอนจริงๆ แม้ว่าจะกลับมาดูอีกครั้งและอีกครั้ง
บทคุณย่าในอดีตแสดงโดยคุณบี วัลวิภา ก็ดูกลมกลืมกับคุณย่าตอนแก่ บทท่านเจ้าคุณ คุณตั้วแสดงได้ชัดเจนถึงความแตกต่างจากคุณอดิศวร์
โดยรวมของละครเรื่องนี้สวยงาม โรแมนติก กลมกล่อม ดูแล้วเพลิน ให้ความรู้สึกว่าโปรดักชั่นดีกว่าละครสมัยนี้หลายๆ เรื่อง อยากให้ดาราวีดีโอกลับไปทอปฟอร์มแบบนั้นอีกจัง เรายอมรับว่าเราโตมากับละครของค่ายนี้ และยังอยากเห็นละครดีๆ จากค่ายนี้อีก เราไม่ยึดติดช่อง ตราบใดที่มีละครดีๆ ให้เราดู เราก็ดูได้ทุกช่อง
หวังว่าคงไม่ยาวจนเกินไปนะคะ ใครมีความประทับใจในละครเรื่องนี้ก็มาร่วมด้วยช่วยกันฟินนะคะ อย่าเก็บไว้คนเดียว อิอิ