ความคิดถึง... กำลังเดินทาง สัญญาณใจเธอว่างอยู่หม้ายยย ช่วยรับสายที !!!

แต่คงรับไม่ได้ และโทรออกไม่ได้ เพราะสัญญาณโทรศัะท์ไม่มีมานานแล้วค่ะ ฮ่าๆๆๆ ก็ซื้อซิมลาวใช้แก้ขัดกันไปแล้วกันนะคะ น้องไกด์ที่ลาวปีที่แล้ว แนะนำ ยูนิเทล Unitel บอกใช้ง่ายค่ะ แต่ถ้าถามถึงจะเล่นเน็ตด้วย อันนี้ไม่ทราบจริงๆค่ะ เพราะว่ายังไม่เคยลองจ้า

ว่าแล้วก็ควักเอาซิมยูนิเทล ของปีที่แล้วออกมาใส่ ปรากฎว่ามันใช้ไม่ได้แล้ว ก็เลยเอาวะ!!! ไม่ต้องใช้มันเลยแล้วกัน ไม่เล่นเน็ต ไม่โทรศัพท์... เพราะปกติ สังคมที่เราอยู่กันทุกวันนี้ คงจะไม่ปฏิเสธใช่ไหมล่ะคะ ว่าเราขาดมันไม่ได้ ขึ้นรถเมล์สักคันหนึ่ง หรือขึ้นรถไฟฟ้าสักสถานีหนึ่งก็ได้

แล้วมองให้ทั่วๆนะคะ ใน 100 คน จะต้องมีคนก้มหน้าเล่นเน็ต หรือ โทรศัพท์ ประมาณ 98% เลยทีเดียว เราลองอยู่กับตัวเองจริงๆสักหนึ่งอาทิตย์มันคงไม่ตายหรอก แล้วเดี๋ยวจะมาบอกค่ะ ว่าอิฉันจะตายไหม ฮ่าๆๆๆ

*************************************************************


เช้านี้ที่ปากแบงค่ะ .... ต้อนรับความสดชื่นด้วยขี้ตา!! เอ้ยยย หมอกสีขาวหม่น ที่ลอยอ้อยอิ่ง อย่างไม่แคร์ใครค่ะ

ไม่ว่าเลนส์อะไรในโลกนี้ ก็สู้เลนส์ที่ตาเราไม่ได้จริงๆนะคะ พิสูจน์มาแล้วด้วยตาและหัวใจ (นั่นนน พาน้ำเน่าเลยยย) ... ไม่ว่าเราจะกดชัตเตอร์สักกี่ครั้ง ก็ไม่ได้ภาพออกมาสวยสมใจคิดเลย

อยากให้ทุกคน มายืนมองด้วยกันตรงนี้จริงๆค่ะ อากาศไม่เย็นมาก กำลังดี สูดลมหายใจได้เต็มปอด ไม่ต้องกลัวควันจากท่อรถ กางแขนกันได้เต็มที่ ไม่ต้องกลัวแท็กซี่จะจอดหรือมอเตอร์ไซค์จะเฉี่ยว ... มันดีอย่างนี้นี่เอง ...ถึงต้องมาบ่อยๆ ฮ่าาา พูดยั่วเยอะๆ จะได้มีคนอยากไป